Liham at Polyeto ng Unyon ng Arco Metal

Ang Samahan ng Manggagawa sa Arco Metal (SAMARM), sa pamumuno ng kanilang pangulo ng unyon na si Percival Bernas, ay kasalukuyang nakapiket sa harapan ng kanilang kumpanya sa Santolan, Pasig.

Nakatanggap ang bawat manggagawa ng liham mula sa kumpanya na may petsang Oktubre 6, 2011. Ito ang nilalaman ng liham:

Re: Pagsarado ng Kumpanya

Ginoong (pangalan ng manggagawa),


Mabuhay!


Ikinalulungkot naming ipaalam sa iyo na magsasara at ihihinto ang pagpapatakbo ng negosyo ng kumpanya, Arco Metal Products Co., Inc. ("Kumpanya") sa Nobyembre 5, 2011.


Bilang pasasalamat ng Kumpanya, ikinalulugod namin na bigyan ka ng paid leave mula ngayon hanggang Nobyembre 5, 2011. Umaasa kami na gagamitin mo ang panahong ito sa paghahanap ng bagong trabaho o iba pang paraan ng kabuhayan. Sang-ayon sa patakaran ng Kumpanya, idedeposito ng Kumpanya ang iyong sweldo para sa panahong paid leave sa iyong payroll account sa bawat Biyernes ng bawat linggo.


Kasalukuyan naming inihahanda ang iyong mga separation pay at iba pang benepisyo. Ibibigay at kakalkulahin ang mga ito alinsunod sa batas at sa Collective Bargaining Agreement. Mangyari po lamang na bumalik sa kumpanya sa Nobyembre 3, 2011 sa pagitan ng 9 ng umaga hanggang 12:00 ng tanghali upang makakuha ng mga benepisyong ito.


Maraming salamat sa iyong oras at pagsisikap sa at para sa Kumpanya.


Lubos na sumasaiyo,


(Sgd.) SALVADOR T. UY
President

Ang sumusunod ang siyang nilalaman ng polyeto ng SAMARM na ipinamahagi sa ikalawang araw ng nakaraang ika-6 na Pambansang Kongreso ng Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP) noong Nobyembre 26-27, 2011:

KATOTOHANAN AT KATUWIRAN LABAN SA KASINUNGALINGAN

Ano ang reaksyon ninyo kung ang isang kumpanya na patuloy na kumikita at tumutubo ng malaki ay biglaang magsasara? Makukumbinsi ba kayo kung ang dahilan nila ay umatras diumano ang mga sinusuplayan nilang mga kostumer kung kaya't obligadong itigil na ang operation habang ang sister company nito na lumilikha din ng kaparehong produkto ay patuloy na tumatakbo?

Kami pong mga regular na manggagawa ng Arco Metal Corporation, na matatagpuan sa Santolan, Pasig City, ay nahaharap ngayon sa ganitong sitwasyon. Oktubre 2011 nang mag-file ng Closure sa DOLE ang management ng Arco Metal. Dalawang araw pagkatapos nito ay hindi na kami pinayagan pang makapasok sa loob ng pabrika. Ang kaduda-duda, nasa yugto kami ng pakikipagtawaran para sa aming Collective Barganing Agreement o CBA nang isagawa ito ng management.

Seryoso ba silang isarado na ang kumpanya? Bakit hindi sila nag-file ng closure sa Business and Licensing Office ng Lungsod ng Pasig? Wala rin silang request sa DTI at information sa SEC para ipa-dissolve ang company. Kung tutuusin, dapat nga ay nauna nilang ginawa ang mga ito dahil ang pagpa-file ng Closure sa DOLE ay para lang naman ipaabot sa ahensya na tatanggalin na nila ang kanilang mga trabahador. Ibig ipakahulugan nito, gusto lang nilang alisin ang mga regular na empleyado, buwagin ang aming unyon, at mag-hire ng mga contractual workers bilang kapalit. Kapag walang unyon, at mag-hire ng mga contractual workers bilang kapalit. Kapag walang unyon, madaling pagsamantalahan ang empleyado para mas malaki ang mapupuntang tubo sa may-ari ng kumpanya.

Dahil sa hakbang na ito ng management, kinailangan naming manindigan at lumaban para maipagtanggol ang aming mga karapatan at seguridad sa trabaho. Para sa amin, hindi makatuwiran na basta na lamang kami itatapon at babalewalain ng kumpanya. Totoong may intensyon sila na bayaran ang aming naging serbisyo subalit hindi ito katanggap-tanggap dahil malinaw na ang kanilang motibo ay malisyoso. Gusto lamang ng management ng Arco Metal na ikubli sa likod ng kunwariang pagsasara ang totoong layunin nila na tanggalin kaming lahat sa trabaho.

Para po sa inyong kaalaman, ang Arco Metal Corp. ay nagsimula lamang bilang isang maliit na bodega at machine shop na lumilikha ng spare parts ng motorsiklo. Sa maliit na panahon ay naging ganap na pabrika at nagawa nitong mamonopolyo ang supply sa halos lahat ng motorcycle company sa loob ng bansa. Nagsimula ding magig exporter ang Arco Metal at tuluyang namayagpag sa merkado sa buong dekada 90, sa mismong panahon kung kailan nagkaroon kami ng unyon at CBA.

Kaya't bakit nila kailangang buwagin ang unyon kung ang pagiging organisado ng mga manggagawa ang naging susi sa paglikha ng mas masinop at de kalidad na produkto ng Arco Metal. Hindi maikakaila ng management na dahil sa pagkilala nila sa mga karapatan naming mga empleyado ay tumaas ang kumpiyansa ng mga supplier at customer na siyang ugat kung bakit lumobo ng husto ang tubo at kapital ng kumpanya. Kaya nga nakapagpatayo sila ng isa pang pabrika, ang Metalcast Corporation na matatagpuan sa Cavite. Gusto ba nilang palabasin na kaming mga empleyado nila ay walang naging kontribusyon sa pag-unlad ng kumpanya?

Kung sadyang mababangkarote ang Arco Metal Corporation, matatanggap namin ang proseso na gustong mangyari ng management. Pero, dahil hawak namin ang lahatng patunay na nananatling matatag ang kumpanya, hindi namin papayagan ang kanilang maitim na hangarin.

Ito ang dahilan kung bakit kami nagtayo ng piket sa harapan ng pabrika. Kung bakit kami ngayon ay nagpuprotesta at kinukundena ang baluktot na hakbangin ng management sa pangunguna ng may-ari ng kumpanya na si Mr. Salvador Uy.

Mga kamanggagawa at kababayan, kung mababasa at maiintindihan mo ang aming saloobin, hihilingin namin na samahan mo kami sa aming pakikibaka. Hindi mo man kami pisikal na masusuportahan sa gagawin naming mga protesta, sapat na sa amin na maging kaisa ka namin sa pagkundena laban sa mga kumpanyang katulad ng Arco Metal na walang iniisip kundi ang magkamal ng tubo at tayong mga manggagawa ay itatapon na lamang matapos pigain ang lakas at mapakinabangan. Hindi man namin kayo makakasama sa aming mga itinakdang pagkilos, sapat na sa amin na isama ninyo sa inyong mga panalangin ang aming tagumpay.

At alam namin na magtatagumpay kami dahil kaisa namin kayo sa aming paninindigan at ipinaglalaban.

ANG TAGUMPAY NG AMING LABAN AY TAGUMPAY NG LAHAT NG MANGGAGAWA LABAN SA MGA MAPANLINLANG NA KAPITALISTA!

MARAMING SALAMAT!

SAMAHAN NG MANGGAGAWA SA ARCO METAL (SAMARM)

Mensahe ng Sanlakas sa Kongreso ng ZOTO

MENSAHE NG PAKIKIISA NG SANLAKAS

PARA SA KONGRESO 2011 NG ZOTO

24 Setyembre 2011

Buong pagpupugay na ipinaaabot ng Sanlakas ang pinakamainit na pagbati ng progresibo demokratikong pagkakaisa sa lahat ng ating mga kasama at kasaping samahan ng Zone One Tondo Organization (ZOTO) sa di-malilimutang okasyon ng inyong Kongreso 2011!

Ang inyong Kongreso ngayon at ang masigla't aktibong partisipasyon ng inyong mga kasapi at lider ay matatag na patunay na ang ZOTO ay nananatiling isa sa mga ilang tumagal na organisasyon sa kasaysayan ng Pilipinas. Ang inyong patuloy na kasaysayan ng mga matitinding pakikibakang masa para sa tunay na panlipunang pagpapalaya ng pinagsasamantalahan at inaaping maralita ng lungsod sa higit sa apat na dekada ay malinaw na isang inspirasyon para sa malawak na progresibong kilusan ng masa hanggang ngayon.

Ang inyong mga pakikibakang masa noon pa man sa tabing-dagat ng Tondo para sa katarungang panlipunan, demokrasya at tunay na progreso sa panahon ng Unang Sigwa ay isang matinding tagumpay para sa mga maralita ng lungsod. Nangyari ito noong lumitaw pasista diktadurang Marcos ay nagsisimula nang supilin ang batayang masa. Gayunpaman, ang inyong mga militanteng paglutas upang manalo ay tiyak na mananatiling isang nakakaantig na halimbawa ng kung anong magagawa ng malawak na uring manggagawa at makakamit sa pamamagitan ng nagkakaisang paglaban bilang isang solong kilusan para sa tunay na panlipunang pagbabago.

Sa nakalipas na apatnapung taon, at lalo na sa mga nakaraang dekada ng militanteng mga pakikibaka ng masa laban sa mga reaksyonaryong patakaran ng estado ng rehimeng Gloria Macapagal-Arroyo, nanatiling nasa unahan ang ZOTO sa progresibong kilusan ng masa. Sa inyong sektoral at pangkomunidad na pamumuno, muling pinakikita ng ZOTO ang mahigpit nitong tangan sa prinsipyo at kolektibong paglaban upang tutulan at itigil ang anti-mahihirap at anti-demokratikong direksyon ng rehimeng GMA, sa lokal at pambansang arena ng pakikibaka.

At kahit ngayon, na may pro-elite at anti-masang karakter at tendensiya ng kasalukuyang rehimeng PNoy, ang progresibong kilusan ng masa sa Pilipinas ay hindi maaaring pumayag na magsawalang-kibo na lamang, kahit na para sa isang sandali. Sa kasalukuyan at pagbabago-bago ng pambansang kalagayan, at higit pa sa pulitikal na panahong daratal, ang batayang masa, lalo na tayong mga organisadong pwersa ay dapat patuloy na patindihin ang ating kolektibo't demokratikong tungkulin upang bumuo ng mataas na organisado at epektibong malalakas at banat na organisasyong masa. Tiyak na ang may kamalayan at nagkakaisang kilusang masa lamang ang mangunguna para sa isang mahalaga at matagumpay na sistematikong pagbabago ng lipunang Pilipino sahinaharap.

Kung gayon, kami sa SANLAKAS ay patuloy na kikilalanin ang natatanging ambag ng ZOTO sa ating pangkalahatang layunin. Ganap naming minamahalaga ang matiyagaat patuloy nitong pag-oorganisa - ang pagsisikap sa gawaing pagpapalawak at pagkokonsolida - upang mabigyang kapangyarihan ang masang maralita. Ito'y inyong isinasagawa sa pamamagitan ng pagbibigay ng pag-aaral, pag-oorganisa at pagmomobilisa ng mga walang kapangyarihang mayorya ng lipunan. Ito ang mga nagawa ng inyong organisasyon mula pa noong 1970, at itong inyong patuloy na paninindigan ay inaasahan naming inyong ipagpapatuloy hanggang sa ang tunay na panlipunang kalayaan ay makamit ng sambayanan.

IPAGPATULOY ANG PAKIKIBAKA PARA SA TUNAY NA PANLIPUNANG PAGBABAGO!

PATULOY NA ISULONG ANG PAGPAPALAYA NG MGA MARALITA!

MABUHAY ANG ZONE-ONE TONDO ORGANIZATION!

SANLAKAS SOLIDARITY MESSAGE

FOR THE 2011 ZOTO CONGRESS

24 September 2011

SANLAKAS proudly extends its warmest greetings of progressive democratic solidarity to all our kasamas and member-organizations of the Zone-One Tondo Organization (ZOTO) on this memorable occasion of your 2011 Congress!

Your Congress today and the vibrantly active participation of your members and leaders is solid proof that ZOTO remains one of the very few surviving and historic people’s organizations in the Philippines. Your continuing story of hard-fought mass struggles for the genuine social liberation of the exploited and oppressed urban poor after more than four decades is clearly an inspiring story for the broad progressive mass movement until now.

Your earliest mass struggles in the Tondo Foreshore area for social justice, democracy and true progress during the First Quarter Storm period was a smashing success for the urban poor. This happened at a time when the still-emergent fascist Marcos Dictatorship was just beginning to repress the basic masses. However, your militant resolve to win certainly remains a rousing example of what the broad working-class masses can and, still achieve through united fight-backs as one single movement for real social change.

Over the past forty-years, and especially in the past decade of militant mass battles against the reactionary state policies of the Gloria Macapagal-Arroyo Regime, ZOTO remained in the frontline of the progressive mass movement. With your sectoral and community-oriented leadership, ZOTO once again showed its firmest and principled courage in our collective resistance to oppose and stop the GMA Regime’s anti-poor and anti-democratic direction, both in the local and national arenas of struggle.

And even now, with the current PNoy Regime’s pro-elite and anti-masses character and tendency, the Philippine progressive mass movement cannot allow its guard down at all, even for a single moment. In the presently (and still) shifting national situation, and more so in the political period ahead, the basic masses, and especially all of us in the organized forces must continue to intensify our collective democratic duty to build highly organized and effectively strong and resilient mass organizations. Definitely and for sure, only a conscious and unified mass movement can become the spearhead for an urgent and triumphant systemic change in Philippine society in the future.

It is in this regard, therefore, that we in SANLAKAS continue to recognize ZOTO’s unique and unqualified contributions to our common general cause. We fully value ZOTO’s persistent and consistent organizing—through both your expansion and consolidation work efforts—to help empower the poor masses. This you do primarily through educating, organizing and mobilizing the disempowered social majority. This is what you have organizationally accomplished since 1970, and it is this resolute commitment of yours which we wish you will continue to carry out until real social liberation is achieved for our people.

CONTINUE THE STRUGGLE FOR GENUINE SOCIAL CHANGE!

ALWAYS ADVANCE THE LIBERATION OF THE POOR!

MABUHAY ANG ZONE-ONE TONDO ORGANIZATION!

P-Noy’s SONA: No bright future for the Filipino Workers

P-Noy’s SONA: No bright future for the Filipino Workers

For the upcoming SONA of the Aquino administration, P-Noy will further firmed up its real direction of development for the nation. The solution to the country’s basic problems would be laid down through his five year development plan, the much touted PDP or Philippine Development Plan. As concretized in the labor front, the Philippine Labor Employment Plan or PLEP was pursued to carry out his comprehensive plan for the labor sector and employment. P-Noy’s PDP is an economic development plan which is far no different from his previous predecessors. Ramos’ Philippines 2000 and GMA’s claim of strong republic were examples of this sort. Nothing is new.

P-Noy profoundly articulated that the Filipino people’s growing problems of poverty and misery is attributed to the Philippine economy’s lack of foreign investments in the country. In so doing, he is putting more weight and focused on enhancing infrastructures projects like bridges, streets, ports, airways, railways and communications to attract foreign investors.

To bolster these objectives, the P-Noy government is keen on pursuing a favorable climate for business. Such framework is patterned from the past administrations where an export oriented and import dependent economy is the tall order. Consequently, the OFW syndrome will remain and the country will even be more dependent on their earnings and remittances.

This pattern can be best exemplified to the two concrete experiences of the labor sector as to the ineptness of the Pnoy government in relation to PALEA and Hanjin Workers. Both were symbols and replica of the true state of the working class. Both were victims of the worst problem confronting the Filipino workers, the unabated and rampant contractualization in the country. Unfortunately, P-Noy is more concern on the plight of the local and foreign capitalists and so the decision to outsource the PAL workers was reaffirmed and the government is playing on deaf ears as to the plight of the Hanjin workers.

What we have experienced from the Pnoy administration is an affirmation of what he is trying to picture out to the future of the workers in the next five years. A nation where the Filipino workers will further aggravates his misery and will not enjoy the fruits of his labor. Pnoy is building a nation where the capitalists were being assured of harmonious environment and were given privileges and enormous gains and profits.

We are challenging the P-Noy government to review this early the real path of effecting genuine solution to the issues and demands of the Filipino workers. To ensure some concrete and meaningful changes in the plight of the Filipino workers, we call on the government to;

1. Putting an end to the rampant contractualization of the Filipino workers.

2. Moratorium and halting of the unabated demolition among slum dwellers and work for a comprehensive housing policy that will ensure decent housing with accompanying social services and programs.

3. Implement an industrial policy that will enhance domestic economy and thereby create jobs for the Filipino workers.

4. As a matter of policy, the government must support the passing of a bill ensuring Security of Tenure for the workers.

5. Promote the creation of Public Guaranteed Jobs for all to supplement the country’s needs for jobs and opportunities of the Filipino workers.

6. Institute a social protection package to address unemployment and the problems of the displaced workers.

We believe that the issues of concern we have enumerated above will serve as a real paradigm shift to address and strengthen the protection of the Filipino workers in these times of uncertainty and hopelessness.

We further believe that a real SONA is a concretization of fulfilling the real solutions of the marginalized sector of the country and not a litany of concerns bolstering the interests of the powerful and the ruling few.

July 23, 2011

CLC (ChurchLaborConference) Labor Sector

KONTRA (KOALISYON KONTRA KONTRAKTWALISASYON)

APL (Alliance of Progressive Labor)

AMLC (Archdiocesan Ministry Labor Conference)

BMP (Bukluran ng Manggagawang Pilipino)

MAKABAYAN (Manggagawa para sa Kalayaan ng Bayan)

NCL (National Confederation of Labor)

NUBCW (National Union of Building and Construction Workers)

PALEA (Philippine Airlines Employees Association)

PM (Partido ng Manggaggawa)

SAMAHAN (Samahan ng mga Manggagawa ng Hanjin Shipyard)

United Seafarers Union-ITF-ALU-TUCP (Trade Union Congress of the Philippines)

UM (Urban Missionaries)

Statement of AMA and Makabayan on the Supreme Court decision at Hacienda Luisita

SC Decision on Hacienda Luisita a Farce Judgment,

A Dangerous Precedent against Agrarian Justice

The recent Supreme Court decision to the long-standing agrarian case of Hacienda Luisita is a farce judgment that besiege the quest for genuine agrarian justice not only for the beneficiaries of Hacienda Luisita but also to the millions of small farmers and agricultural workers still dreaming to till their own land.

The Supreme Court’s decision upholding the revocation of the Stock Distribution Option (SDO) of Hacienda Luisita while at the same time ordering a referendum to ascertain whether the beneficiaries of HLI wants stock or land is a poor and despicable attempt to forge a win-win decision in the agrarian dispute. Yet, the poor and aggrieved farmers of Hacienda Luisita won nothing from the decision. Lives and limbs of those who sacrifice to achieve agrarian justice have fallen in vain with the decision. It is only the oligarchs of Hacienda Luisita that benefitted from the decision. The order for a referendum will surely play within the powers of the oligarchs to corrupt, intimidate and emasculate the poor and powerless beneficiaries of Hacienda Luisita. With the decision, it is quite clear that at the end of the day lands of Hacienda Luisita will not be redistributed and will remain to under the oligarchs’ control. While the poor and powerless people of Hacienda Luisita will remain trap in poverty, powerlessness and worse, remains a victim of injustice.

The SC decision likewise, is a comic tragedy in the annals of justice delivery in our country. The first instance is when it opts to revoke the SDO yet setting it as well as a choice in its order for referendum. Second, it revokes the SDO but failed to declare it unconstitutional and simply based its decision on mere technicality of non-compliance of the terms and conditions of the SDO. Lastly, it does not put any real option for the poor and powerless beneficiaries of Hacienda Luisita. It makes a mockery of the people and their quest for agrarian justice and only shows the present SC’s dominant interest and true benefactors.

Dangerous Precedent

Worse, the SC decision sets a dangerous precedent against the quest for agrarian and social justice in the countryside. Despite revoking the SDO of Hacienda Luisita, the High Tribunal did not proclaim the scheme as unconstitutional and contrary to the letters and intents of agrarian reform. Instead, it stated, “the old pastoral model of land ownership where nonhuman juridical persons, such as corporations were prohibited from owning agricultural lands are no longer realistic under existing conditions.”

Such a statement in the decision sets the tone for justifying corporate take-over and control of large arable agricultural lands by declaring such prohibitions as non-realistic under existing conditions. It likewise undermines the intents of agrarian reform of upholding and implementing social justice in the countryside by dismantling monopoly control of a few in our vast agricultural resources. It set the stage for agrarian justice to again fail despite the extension and reforms of the Comprehensive Agrarian Reform Law (CARL).

Now, landless farmers and agricultural workers will not only struggle against despotic landlords and oligarchs but will now be denied of their right to till their own land in the name of corporate interest on agricultural lands. It has once again provided justification and circumventing schemes for big landlords to avoid agrarian reform especially now that CARP target of more than one million hectares of agricultural are all large tracts of land owned and control by few but influential and powerful families like the Cojuangcos, Teves and Arroyo’s to name a few.

The decision of the Supreme Court is not only an injustice for the poor and landless farmers and agricultural workers of Hacienda Luisita but also an injustice to all poor and landless farmers and agricultural workers in the country. It is an impediment to the pursuit and realization of social justice in the countryside and will only worsen poverty, inequality and exploitation in the rural areas.

Hence, as national organization of small and landless farmers, fishers and agricultural workers, the Aniban ng Manggagawa sa Agrikultura (AMA) and Makabayan-Pilipinas is indignant and condemn the decision of the Supreme Court.

We challenge Pnoy to prove his proclaimed Social Contract with the people by stopping the referendum and immediately declare the distribution of Hacienda Luisita lands. Likewise, we also challenge Pnoy to declare the fast tracking of acquisition and distribution of all large tracks of private agricultural lands covered by CARP to the millions of landless farmers and agricultural workers in the country.

We also call on the poor and landless farmers and agricultural workers of Hacienda Luisita to be steadfast in their claim for justice and resist the sinister plot of the oligarch to deny again your rights to the land. Moreover, solidify your ranks and demand immediate land redistribution and full government support in developing the acquired lands.

We likewise call on all national peasants and farmers’ organization to unite, work together, create a strong peasant movement to defend and assert our democratic rights and force the government to complete its duty to uphold and realize genuine agrarian and social justice in the country.

UPHOLD AGRARIAN and SOCIAL JUSTICE, DISMANTLE LAND MONOPOLY

NO TO STOCK DISTRIBUTION, NO TO CORPORATE TAKE-OVER OF AGRILAND

REDESTRIBUTE LAND TO THE LANDLESS TILLERS

Aniban ng mga Manggagawa sa Agrikultura (AMA)

Makabayan – Pilipinas

July 07, 2011

Mag-People Power Laban sa Bulok na Sistema

MAG-PEOPLE POWER LABAN SA BULOK NA SISTEMA!

Lumaganap na ang people power sa iba't ibang bansa. Nakilala na ng masa na kung magsasama-sama lamang silang kikilos ay kaya nilang magpabagsak ng isang pangulo nang mapayapa. Naging halimbawa sa mamamayan ng daigdig ang Edsa 1 Revolution sa Pilipinas (1986) na nagpatalsik kay Marcos. Nasundan ito ng Singing Revolution sa Estonia, Latvia at Lithuania (1988), Velvet Revolution sa Czechoslovakia (1989), Bulldozer Revolution sa Yugoslavia (2000), Edsa 2 Revolution sa Pilipinas (2001), Rose Revolution sa Georgia (2003), Orange Revolution sa Ukraine (2004), Cedar Revolution sa Lebanon (2005), Tulip Revolution sa Kyrgystan (2005), Jasmine Revolution sa Tunisia (2011), at Day of Anger Revolution sa Egypt (2011).

Ngunit may mga pagkatalo rin, tulad ng 8888 Uprising sa Burma (1988), Tiananmen Students Protest sa Tsina (1989), Edsa 3 Urban Poor Revolution sa Pilipinas (2001), at Saffron Revolution sa Burma (2007).

Nagtagumpay ang mga mamamayan na mapatalsik ang kani-kanilang pangulo, ngunit karamihan sa kanila, inagaw pa rin ng naghaharing uri ang pamumuno. Dahil lahat ng ito’y pag-aalsa ng mamamayan, hindi pag-aalsa ng isang uri laban sa katunggaliang uri, hindi pag-aalsa ng uring manggagawa laban sa burgesya. Walang kapangyarihan ang masa. Wala ang uring manggagawang namumuno para sa pagbabago ng sistema. Dahil hindi lang relyebo ng pangulo ang kasagutan.

Sa ngayon, matapos mapatalsik ng mamamayan ng Egypt ang kanilang pangulo, pumutok na rin ang pag-aalsa ng mga mamamayan sa mga bansang Bahrain, Yemen at Libya. Nanalo nga ang mamamayan ng Egypt na mapatalsik ang pangulo nilang si Mubarak, ngunit dahil walang namumunong grupo o partido na gumagabay sa pag-aalsa, napunta sa kamay ng militar ang kapangyarihan, imbes na sa kamay ng mamamayang nagsakripisyo para mabago ang pamahalaan.

Ano ang kulang? Bakit sa Pilipinas na tatlong beses nang nag-Edsa, wala pa ring naramdamang pagbabago, kaya nanlalamig na ang karamihan sa people power? Naganap ang Edsa 1 at 2, napatalsik ang pangulo ngunit napalitan lang ng kauri nilang elitista. Si Marcos ay napalitan ni Cory. Si Erap ay napalitan ni Gloria. Walang lider-manggagawa, walang lider-maralita, walang lider-kababaihan, walang lider-magsasakang napunta sa poder. Wala ang isyu ng masa, wala ang isyu ng kahirapan, wala ang isyu ng trabaho, wala ang isyu ng pabahay, wala ang isyu ng salot na kontraktwalisasyon. Hindi umangat ang pakikibaka ng sambayanan sa tunggalian ng uri sa lipunan.

Dahil hindi sapat na ang layunin lang ng people power ay ang pagpapalit ng pangulo. Dapat itong itaas sa pagbabago ng sistema. Hindi sapat na demokrasya lang ang kasagutan. Dapat ipakita na may tunggalian ng uri sa lipunan, at ang pagpawi sa mga uri ang siyang kasagutan. Dapat ipakitang ang mga manggagawa’y hindi lang tahimik na masang nagtatrabaho, kundi isang malakas at pangunahing pwersa sa pagbabago.

Ano ang dapat gawin? Dalhin natin sa masa ang isyu ng kahirapan bilang pangunahing panawagan sa people power. Ipakita natin sa masa ang tunggalian ng uri. Ikampanya natin sa lahat ng pabrika’t komunidad, sa lahat ng lungsod at kanayunan, sa mga pahayagan, radio at telebisyon, sa internet, ang pagkasalot ng kapitalismo sa buhay ng mamamayan. Pag-aralan natin ang lipunan at iangat ang kamalayan ng masa tungo sa pagwawakas sa kapitalistang sistemang dahilan ng kanilang pagdurusa’t kahirapan.

Paputukin natin ang isyu ng pabahay, tulad ng ginawang pagkubkob ng mga maralitang lungsod sa Libya sa mga pabahay ng kanilang gobyerno nitong Enero 2011. Paputukin natin ang isyu ng kontraktwalisasyon bilang panawagan sa people power na pangungunahan ng uring manggagawa. Paputukin natin ang iba pang makauring isyu na maaaring magpabagsak sa mga elitista sa lipunan.

Panahon na para manawagan ng people power laban sa bulok na sistema, laban sa kapitalismo. Dapat mag-people power ang uring api laban sa uring mapagsamantala’t naghahari-harian sa lipunan!

Uring manggagawa, magkaisa! Ipakita ang inyong mapagpalayang papel para sa pagbabago ng lipunan! Mag-people power laban sa bulok na sistema!

BMP-SANLAKAS-PLM-PMT-KPML-ZOTO-PK-KALAYAAN-KPP-MMVA-AMA-MakabayanPilipinas

Pebrero 24, 2011

TEN Good Reasons to Pass RH Bill Now -TAGALOG Version

TEN Good Reasons to Pass the RH Bill Now

Sampung Magandang Dahilan para Ipasa ang Panukalang Batas sa RH Ngayon

Just a few years ago, say “RH” in ordinary talks and you’ll get blank looks. Now, most Filipinos know that RH is reproductive health. It has entered presidential debates, topped the news, been surveyed to death. Moreover, majority have plainly said their piece: “We support RH.” Why? Loads of reasons—from the practical “We need help” to the proud “It’s my choice!” But 10 good ones should be enough to convince rational people and thoughtful policy-makers. So here are our top picks.

Ilang taon na ang nakaraan, sabihin mo ang “RH” sa karaniwang usapan at tutunganga lang sila sa iyo. Ngayon, alam n ang maraming Pilipino na ang RH ay reproductive health o reproduktibong kalusugan. Pinasok nito ang mga presidensyal na debate, nanguna sa balita, at na-surbey pa. Dagdag pa rito, nagsalita na ang mayorya: “Sinusuportahan namin ang RH.” Bakit? Sa iba’t ibang dahilan – mula sa praktikal na “Nais namin ng tulong” hanggang sa mapagmalaking “Iyan ang pinili namin!” Ngunit 10 magagandang dahilan ay sapat na upang kumbinsihin ang mga taong makatwiran at mapag-isip na tagagawa ng polisiya. Kaya ito ang aming nangungunang pinili.

1 RH WILL: PROTECT THE HEALTH & LIVES OF MOTHERS

1. ANG RH AY: MAGPOPROTEKTA SA KALUSUGAN AT BUHAY NG MGA INA

The WHO (World Health Organization) estimates that complications arise in 15% of pregnancies, bad enough to hospitalize or kill women. From the 2 million plus live births alone, some 300,000 maternal complications occur yearly. This is 7 times the DOH’s annual count for TB, 19 times for heart diseases and 20 times for malaria in women. As a result, more than 11 women die needlessly each day.

Tinataya ng WHO (Pandaigdigang Organisasyon sa Kalusugan)na tumaas ang kumplikasyon ng 15% ng pagbubuntis, sadyang masama na nagpapaospital o pumapatay sa kababaihan. Mula lamang sa higit 2 milyong buhay na isinilang, nasa 300,000 kumplikasyong maternal ang nagaganap taun-taon. Ito’y nasa 7 beses ng taunang bilangng DOH sa TB,19 na beses para sa karamdaman sa puso at 20 besespara sa malarya sa kababaihan. Bilang resulta, mahigit 11 kababaihanang namamatay araw-araw ng walang katuturan.

Enough skilled birth attendants and prompt referral to hospitals with emergency obstetric care are proven curative solutions to maternal complications. For women who wish to stop childbearing, family planning (FP) is the best preventive measure. All these are part of RH.

Ang sapat na may kasanayang tagapag-aruga ng isinisilang at ang nasa oras na pagsangguni sa orpital na may emerhensiyang pag-aaruga sa panganganak (obstetric care) ay napatunayang nakalulunas na soulsuyon sa maternal na kumplikasyon. Para sa mga kababaihang nagnanais huminto sa pagbubuntis, ang pagpaplano ng pamilya (FP) ang pinakamabuting paraan. Lahat ng ito ay bahagi ng RH.

2 SAVE BABIES

2. KALIGTASAN NG MGA BATA

Proper birth spacing reduces infant deaths. The WHO says at least 2 years should pass between a birth and the next pregnancy. In our country, the infant mortality rate of those with less than 2 years birth interval is twice those with 3. The more effective and user-friendly the FP method, the greater the chances of the next child to survive.

Ang angkop na pagpapatlang ay nakakabawas ng pagkamatay ng sanggol. Sinabi ng WHO na dapat dalawang taon ang palipasin sa pagitan ng pagkapanganak at ng susunod na pagbubuntis. Sa ating bansa, ang rata ng pagkamatay ng sanggol na ang patlang ay hindi umaabot ng 2 taon ay doble ng may 3. Ang pinaka-epektibo at palakaibigang paggamit, ang pamamaraang FP, ang laki ng tsansa ng susunod na sanggol na mabuhay.

3 RESPOND TO THE MAJORITY WHO WANT SMALLER FAMILIES

3. PAGTUGON SA MAYORYA NA NAGNANAIS NG MAS MALIIT NA PAMILYA

Times have changed and people want smaller families. When surveyed about their ideal number of children, women in their 40s want slightly more than 3, while those in their teens and early 20s want just slightly more than 2.

Nagbabago ang panahon at nais ng mga tao ng mas maliit na pamilya. Nang sinurbey tungkol sa tamang bilang ng bata, nais ng mga babaeng nasa edad 40 pataas na bahagyang nais nila ng higit sa 3, habang yaong nasa kanilang kabataan at nasa maagang ead 20 ay bahagyang nagnanais lang ng higit sa 2.

Moreover, couples end up with families larger than what they planned. On average, Filipino women want close to 2 children but end up with 3. This gap is unequal, but shows up in all social classes and regions. RH education and services will help couples fulfill their hopes for their families.

Dagdag pa rito, tumungo ang mga mag-asawa sa pamilyang mas malaki pa kaysa kanilang plinano. Sa kainaman, nais ng kababaihang Pilipino ng malapit sa 2 anak ngunit tumutungo sa 3. Ang agwat na itoay hindi pantay, ngunit ipinapakita salahat ng panlipunang uri at rehiyon. Ang edukasyon at serbisyo ng RH ay makatutulong sa mga mag-asawa na matupad ang kanilang pangarap sa kanilang pamilya.

4 PROMOTE EQUITY FOR POOR FAMILIES

4. PAGTATAGUYOD NG PAGKAKAPANTAY SA MGA MAHIHIRAP NA PAMILYA

RH indicators show severe inequities between the rich and poor. For example, 94% of women in the richest quintile have a skilled attendant at birth, while only 26% of the poorest can do so. The richest have 3 times higher tubal legation rates. This partly explains why the wealthy hardly exceed their planned number of children, while the poorest get an extra 2. Infant deaths among the poorest are almost 3 times that of the richest, which in a way explains why the poor plan for more children. An RH law will help in attaining equity in health through stronger public health services.

Ipinapakita ng mga panukat ng RH na may malalang di-pagkakapantay sa pagitan ng mayayaman at mahihirap. Halimbawa, 94 bahagdan (94%) ng mga kababaihang nasa pinakamayamang kaayusan ang merong may kasanayang tagapangalaga sa pagkasilang, habang 26% lamang sa pinakamahirap. Ang pinakamayaman ay may 3 beses na mas mataas na rata ng pagtatali ng tubal. Bahagyang naipaliliwanag nito kung bakit hindi nahihigitan ng mga maykaya ang planong bilang ng anak, habang sumosobra naman ng2 ang pinakamahihirap. Ang pagkamatay ng sanggol sa mga pinakamahihirap ay nasa 3 beses ng pinakamayaman, na kahit papaano’y nagpapaliwanag kung bakit marami ang pinaplanong anak ng mga mahihirap. Makakatulong ang batas sa RH upang kamtin ang pagkakapnaty sa kalusugan sa pamamagitan ng mas malakas na pampublikong serbisyo sa kalusugan.

5 PREVENT INDUCED ABORTIONS

5. MAPIGILAN ANG SAPILITANG ABORSYON

Unintended pregnancies precede almost all induced abortions. Of all unintended pregnancies, 68% occur in women without any FP method, and 24% happen to those using traditional FP like withdrawal or calendar-abstinence.

Nauunahan ng di-ginustong pagbubuntis ang halos lahat ng sapilitang aborsyon. Sa lahat ng di-ginustong pagbubuntis, 68% ang nagaganap sa kababaihang walang anumang pamamaraan sa pagpaplano ng pamilya (FP), habang nagaganap ito sa 24% ng gumagamit ng tradisyunal na FP tulad ng withdrawal o pagpipigil gamit ang kalendaryo.

If all those who want to space or stop childbearing would use modern FP, abortions would fall by some 500,000. In our country where abortion is strictly criminalized, and where 90,000 women are hospitalized yearly for complications, it would be reckless and heartless not to ensure prevention through FP.

Sa lahat ng mga nagnanais na magpatlang o itigil na ang pagbubuntis ay dapat gumamit ng modernong FP, angaborsyon ay papatak ng nasa 500,000. Sa ating bansa kung saan ganap na itinuturing na krimen ang aborsyon, at 90,000 kababaihan ang naoospital taun-taon dahil sa mga kumplikasyon, magiging walang-ingat at walang puso kung hindi titiyakin ang kaligtasan nila sa pamamagitan ng FP.

6 SUPPORT & DEPLOY MORE PUBLIC MIDWIVES, NURSES & DOCTORS

6. SUPORTA AT PAGPAPADALA NG MAS MARAMING PAMPUBLIKONG HILOT, NARS AT DOKTOR

RH health services are needed wherever people are establishing their families. For example, a report by the MDG Task Force points out the need for 1 full-time midwife to attend to every 100 to 200 annual live births. Other health staff are needed for the millions who need prenatal and postpartum care, infant care and family planning. Investing in these core public health staff will serve the basic needs of many communities.

Ang serbisyong pangkalusugang RH ay kinakailangan kung saan binubuo ng mga tao ang kanilang pamilya. Halimbawa, tinukoy sa ulat ng MDG Task Force ang pangangailangan ng 1 buong-panahong hilot na dadalo sa bawat 100 hanggang 200 buhay na ipinanganganak taun-taon. Kailangan din ng iba pang kawani sa kalusugan para sa milyong nangangailangan ng pangangalaga bago at matapos manganak, pangangalaga sa sanggol at pagpaplano ng pamilya. Ang pamumuhunan sa mga sentrong pampublikong kawani sa kalusugang ito ay magsisilbi sa pangunahing pangangailangan ng maraming komunidad.

7 GUARANTEE FUNDING FOR & EQUAL ACCESS TO HEALTH FACILITIES

7. PAGGARANTIYA SA PAGPOPONDO AT PANTAY NA PAG-ABOT SA PASILIDAD NA PANGKALUSUGAN

RH will need and therefore support many levels of health facilities. These range from health stations that can do basic prenatal, infant and FP care; health centers for safe birthing, more difficult FP services like IUD insertions, and management of sexually transmitted infections; and hospitals for emergency obstetric and newborn care and surgical contraception. Strong RH facilities can be the backbone of a strong and fairly distributed public health facility system.

Kailangan ng RH at samakatwid susuporta sa maraming antas ng pasilidad na pangkalusugan. Umaabot ito mula sa himpilang pangkalusugan na nagsasagawa ng pangunahing pangangalaga bago manganak, sanggol at FP; mga sentrong pangkalusugan para sa ligtas na panganganak, mas mahirap na serbisyong FP tulad ng pagpasok ng IUD, at pamamahala sa mga impeksyong nakuha sa pakikipagtalik; at mga ospitalpara sa emerhensiyang pangangalaga sa panganganak at bagong panganak at kontrasepsyong surhikal. Ang matatatag na pasilidad ng RH ay maaaring maging gulugod ng isang matatag at pantay na pagbabahagi ng sistema ng pampublikong pasilidad na pangkalusugan.

8 GIVE ACCURATE & POSITIVE SEXUALITY EDUCATION TO YOUNG PEOPLE

8. PAGBIBIGAY NG TUMPAK AT POSITIBONG EDUKASYONG PANGSEKSWALIDAD SA MGA KABATAAN

Currently, most young people enter relationships and even married life without the benefit of systematic inputs by any of our social institutions. We insist on young voters’ education for events that occur once every few years, but do nothing guiding the young in new relationships they face daily. The RH bill mandates the education and health departments to fill this serious gap.

Sa kasalukuyan, karamihan sa mga kabataan ay pumapasok sa relasyon at kahit sa buhay may-asawa nang walang mga benepisyo ng sistematikong impormasyong ibinibigay mula sa ating mga panlipunang institusyon. Iginigiit natin ang edukasyon sa mga batang botante para sa mga pangyayaring nagaganap ng isang beses kada ilang taon, ngunit walang ginagawa para gabayan ang mga kabataan sa bagong relasyong nakakaharap nila araw-araw. Inaatas ng panukalang batas ng RH na punan ng departamento ng edukasyon at pangkalusugan ang seryosong puwang na ito.

9 REDUCE CANCER DEATHS

9. MABAWASAN ANG MGA PAGKAMATAY SA KANSER

Delaying sex, avoiding multiple partners or using condoms prevent HPV infections that cause cervical cancers. Self breast exams and Pap smears can detect early signs of cancers which can be cured if treated early. All these are part of RH education and care. Contraceptives do not heighten cancer risks; combined pills actually reduce the risk of endometrial and ovarian cancers.

Ang pagbinbin sa pakikipagtalik, pag-iwas sa maramihang partner o paggamit ng kondom ay makasasagka sa impeksyong dulot ng HPV na nagdudulot ng kanser serbikal. Ang pagsusuri sa sariling dibdib at pagkulapol sa uton (Pap smear) ang makakadiskubre sa maagang senyales ng kanser na malulunasan kung magagamot ng maaga. Lahat ng ito ay bahagi ng edukasyon at pangangalagang RH. Hindi pinatataas ng kontraseptibo ang panganib ng kanser; sadyang binabawasan ng pinagsamang tabletasangpanganib ng kanser sa endometriyal at obaryo.

10 SAVE MONEY THAT CAN BE USED FOR EVEN MORE SOCIAL SPENDING

10. MAKATIPID SA SALAPI NA MAGAGAMIT SA HIGIT PANG DAPAT PANLIPUNANG PAGKAGASTUSAN

Ensuring modern FP for all who need it would increase spending from P1.9 B to P4.0 B, but the medical costs for unintended pregnancies would fall from P3.5 B to P0.6 B, resulting in a net savings of P0.8 B. There is evidence that families with fewer children do spend more for health and education.

Ang pagtiyak ng modernong FP para sa lahat ng nangangailangan nito ay magtataas ng gastusin mula P1.9B hanggang P4.0B ngunit ang gastusing medical para sa di-ginustong pagbubuntis ay bumagsak mula P3.5B hanggang P0.6B, na magreresulta sa netong matitipid na P0.8 B. Maymga patunay na ang mga pamilyang may kaunting anak ay gumagastos ng higit para sa kalusugan at edukasyon.