Justice for Gloria Capitan! Stop the Killing of Climate Justice Activists

JUSTICE FOR GLORIA CAPITAN! STOP THE KILLING OF CLIMATE JUSTICE ACTIVISTS!

We condemn the killing of Gloria Capitan, Filipino woman  leader-activist of KILUSAN, a member organization of the Philippine Movement for Climate Justice. Ate Glo, as she is called by people close to her, was shot by motorcycle-riding gunmen last July 1.  She was 57 years old, a mother and a grandmother.

Ate Glo was very active in the fight against coal and led in a series of mass actions and petitions calling for a permanent closure of a coal stockpile in their village.

If this is an attempt to silence other anti-coal activists like her, then they are mistaken. On the ground where Ate Glo's body fell, where the blood from her body flowed, more anti-coal and climate justice activists will sprout.

We are activists and movements from all corners of the world.  Ate Glo’s sacrifice only further strengthens  our  solidarity and our conviction that this evil menace which is coal must end.  We will persevere in this fight and see to it that our children and the children of our children will be free from coal.

We join the clamor for the Philippine government to immediately launch a thorough investigation of her killing and bring the perpetrators  to justice.

SIGNED :

Philippine Movement for Climate Justice (PMCJ)
Asian Peoples Movement on Debt and Development (APMDD)
Alyansa Tigil Mina (ATM)
Freedom From Debt Coalition (FDC)
Sanlakas
Our Rivers Our Life Philippines (OROL)
Gitib Mindinao
Bukluran ng Manggawang Pilipino (BMP)
Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML)
Youth for Climate Justice Pilipinas (Y4CJ)
Koalisyon Pabahay Pilipinas (KPP)
Makabayan Pilipinas
Kalayaan Pilipinas
Green Convergence for Safe Food, Healthy Environment and Sustainable Economy
Bishop Broderick Pabillo
RECON Phils.
FPE-Mindanao Regional Unit
The Climate Reality Project Philippines
Ecological Society of the Philippines
Germelino M. Bautista
Greenresearch
FR. JOEL TABORA, S.J.
PROMISI
UNLAD
SASFA
Tess Tabada
Focus on the Global South
Aniban ng Mangagawa sa Agrikultura (AMA)
Philippine Rural Reconstruction Movement (PRRM)
No Nukes Asia Forum
Pambansang Koalisyon ng Kababaihan sa Kanayunan (PKKK)
FDC-Western Mindanao Region
PALAG Mindanao
PMCJ-Western Mindanao Chapter
Sanlakas Misamis Occidental
APL Youth-SENTRO
Tambuyog Development Center
Philippine Human Rights Information Center (PHILRIGHTS)
Center for Energy, Ecology and Development (CEED)
Socsargen Cared
World March of Women - Pilipinas and Coalition Against Trafficking in Women - Asia Pacific (CATW-AP)
Sentro ng mga Nagkakaisa at Progresibong Manggagawa (SENTRO)
Citizens' Environment Network (CEN).

"Panalo ngunit hindi ipinroklama" - Ating Guro

PANALO NGUNIT HINDI IPRINOKLAMA!

(Pahayag Pangmadla ng ATING GURO Partylist)

“Ang alam ko nga panalo kayo eh. Nagulat ako at hindi kayo kasama sa naiproklama.” Ito ang tugon ni COMELEC Chairman Andres Bautista nang tanungin ng isa sa ating mga lider noong makasalubong siya nung Lunes, Mayo 23 habang patungo siya sa Manila Cathedral. “Nai-file na po namin ang petition to correct manifest error kanina Chairman.” Ito naman ang sagot ng ating lider. “Good, that’s good. Kasi nga kahit bigyan pa ng 2 seats ang Coop-Natcco ay papasok pa rin kayo.” Ito ang muli niyang tugon. Sayang at hindi na-record sa video ang usapang ito na halos may pag-amin mula sa Comelec Chairman mismo na sila ay nagkamali.

Ganito rin ang sinabi ni Comelec Spokesperson James Jimenez nung sumilip siya sa ating tent noong Miyerkules, Mayo 25. Ayon sa kanya, “Ang alam ko ay panalo kayo, kasi kasama nga kayo sa proclamation program.” Maging ang mga empleyado ng COMELEC sa ERSD nung kumuha tayo ng mga dokumento noong Mayo 20, isang araw matapos ang proklamasyon ay gayundin ang sinasabi. Maraming empleyado at isang abogado rin ng COMELEC ang bumati sa atin ng “Congratulations!” Buong akala nila ay naiproklama tayo.

Kung ang mga taga-COMELEC, kasama ang Chairman mismo nito ay inaakalang panalo o naiproklama tayo, lalo naman ang madlang nanonood ng telebisyon noong gabi ng Mayo 19. Paulit-ulit kasing  naipalabas sa TV maging sa mga online edition ng balita na kasama ang ATING GURO Partylist sa mga nanalong partido noong nakaraang halalan. Pero ang masakit na katotohanan, HINDI TAYO IPRINOKLAMA AT NAGANAP ANG ‘PAGKAKAMALI’ ILANG MINUTO BAGO ANG AKTUWAL NA PROKLAMASYON.

ANO ANG NANGYARI NOONG MAY 19?

Narito ang ilang pangyayari noong Mayo 19 sa PICC kung saan ginaganap ang canvassing para sa mga senador at partylist:

• Bandang alas-diyes ng umaga (10:00am) ay naglabas ng papel ang COMELEC na ipinakikita ang tally ng boto ng lahat partylist at ang seat allocation. Mayroong 1 seat ang ATING GURO sa papel na ito.

• Bandang alas-dos ng hapon (2:00pm) ay pansamantalang itinigil ang sesyon upang paghandaan ang gaganaping proklamasyon na nakatakda ng alas-tres ng hapon (3:00pm) para sa labindalawang senador at alas-singko ng hapon (5:00pm) para sa mga partylist.

• Nakakuha tayo ng kopya ng proclamation program bandang alas-tres ng hapon (3:00pm) kung saan nakalista ang pangalan ng ating partido sa mga nakatakdang iproklama at sa atin ibibigay ang pinakahuling upuan.

• Bandang alas-singko (5:00pm) nang papasok na sa PICC ang ating mga watchers ay hindi sila pinayagan at hindi binigyan ng ID. Nakakagulat sapagkat binigyan ng ID na may tatak na “PARTYLIST-ELECT” ang ibang partido, kahit pa ang mas mababa ang boto kaysa atin at hindi kabilang sa magaganap na proklamasyon.

• Nang tinanong ng ating watcher kung bakit hindi tayo binibigyan ng ID, ang sagot sa kanya ng isang personnel ay, “May isyu pa sa inyo.”

• Nagsimula na ang proklamasyon pasado alas-sais ng gabi subalit hindi pa rin nakakapasok ang ating watchers, kaya isa sa kanila ay nakapagtaas ng boses sa ilang mga taga-COMELEC, dahilan kung bakit siya ay na-hold ng security at dinala sa isang sulok kaya lalo tayong nawalan ng bantay sa loob.

• Pasado alas-siyete nang i-anunsiyo na dalawang upuan ang ibibigay sa COOP-NATCCO. Sa pagpapatuloy ng proklamasyon, sa AGBIAG ibinigay ang huling upuan. Sa suma total, 46 na partido lamang ang nabigyan imbes na 47.

• Nagtangkang magpahayag ng pagtutol ang ating abogado, subalit nagsabi ang COMELEC na isulat na lamang ang  mga apela o manipestasyon.

PARA TAYONG INAGAWAN NG DIPLOMA

Maihahalintulad ang ginawa sa atin ng COMELEC sa graduation. Handa na sana tayong mag-martsa sa entablado, subalit pagdating sa bahaging tatawagin na ang pangalan ay biglang hindi tayo natawag. Ano ito, isang pagkakamali lamang ba? Hindi! Hindi maaari. Sapagkat kagaya rin sa mga graduation, hindi natin inilalagay sa programa ang pangalan ng batang hindi naka-comply sa lahat ng requirements. Bago kasi mailagay ang pangalan niya, ito ay masusi nating pinag-aaralan. Tinitiyak kung kumpleto ba ang kanyang units. Wala siyang back subjects. Napirmahan ng lahat ng guro ang kanyang forms. At bandang huli, dumadaan siya sa deliberation. Ganito tayo ka-sistematiko sa mga paaralan. Kung hindi natin magagawa ang mga ito, mahihiya tayo sa ating mga sarili at tila napaka-iresponsable naman natin. Isipin na lamang natin na papipilahin natin sa graduation march at ililista ang pangalan ng isang bata na hindi naman pala candidate sa graduation. At sa puntong handa na niyang tanggapin ang kanyang diploma ay sasabihin nating hindi pala siya ga-graduate.

SAAN KAYO NAGKAMALI?

Bakit noong una ay consistent ang COMELEC na tayo ay kabilang sa mga nanalo? Iyon ay dahil sinunod nila sa simula ang tamang alokasyon ng upuan sa partylist ayon sa itinakda ng Korte Suprema sa kasong BANAT vs. COMELEC noong 2009, kung saan itinatakda ang pagtatalaga ng upuan sa mga kinatawan ng partylist sa Kongreso. Batay sa teknikal na mga batayan, papasok ang ATING GURO sa winning circle. Ganito rin ang kompyutasyon natin at ng lahat ng partido na naroon- tayo ang makakakuha ng huling upuan.

Hindi dapat nabigyan ng additional seat ang COOP-NATCCO at ang seat na ito ay dapat ipagkaloob sa ATING GURO. Kung sa naunang kuwenta ng seat allocation at sa program of proclamation ay kasama ang ATING GURO, bakit bigla-bigla ay hindi siya naiproklama? Ano ang nangyari?

NOT ONCE, BUT TWICE!

Ayaw nating mag-isip ng malisyoso, kaya hinahamon natin ang COMELEC na agad sagutin ang ating petisyon at itama ang pagkakamali. Hindi ito ang unang pagkakataon na ginawa ito sa ATING GURO. Maging noong 2013 elections ay qualified sa seat allocation ang ATING GURO subalit, gaya nang maaaring mangyari ngayon, nagkaloob ng excess seat ang COMELEC sa ilang maimpluwensiya at mayamang mga partido. Sinikap ng ATING GURO na habulin iyon sa Supreme Court subalit natapos na ang 2016 elections ay hindi pa ito nadesisyunan. Ngayon, ayaw na nating paabutin muli sa Korte Suprema ang usapin at hinihiling natin sa COMELEC na resolbahin na sa sarili nitong kapasidad ang pagkakamaling nagawa niya noong Mayo 19, 2016.

ATING GURO ANG TINIG NG MGA GURO AT KARANIWANG TAO SA KONGRESO

Walang pera at walang impluwensiya ang ATING GURO, tanging sakripisyo at sinseridad lamang ng mga kasapi nito na maglingkod sa mga guro at sektor ng edukasyon. Huwag naman sanang ipagkait sa atin muli ang upuang ipinaglaban natin nang tapat at may determinasyon. Huwag naman sanang pagkaitan ng representasyon ang tanging partylist na nagtiwala sa isang public school teacher bilang first nominee nito sa Kongreso.

IPROKLAMA ANG ATING GURO, NGAYON NA!

ATING GURO Partylist

Mayo 27, 2016

Sanlakas joins "martsa ng Magsasaka" in petition before Supreme Court

PRESS RELEASE

April 19, 2016

Sanlakas

Militant partylist joins "martsa ng Magsasaka" in petition before Supreme Court

Sanlakas asks the SC not to allow Danding

to massacre farmers' claim to coco levy

The "Martsa ng Magsasaka", a 135-kilometer march by coco farmers from Sariaya, Quezon province to Manila, enters its eight day with a picket before the Supreme Court in Padre Faura today to seek the reversal of an earlier decision in 2011, which granted 20 percent of the coco levy fund to Marcos crony and presidential uncle Eduardo "Danding" cojuangco.

The coco levy refers to the fund collected from coconut farmers, primarily from the Bondoc peninsula, in the 1970s and 1980s by the Marcos regime. It was used by Cojuangco to secure control of the San Miguel Corporation (SMC), which earned him the monicker "Pac Man" from the anti-dictatorship mosquito press.

The march was joined in by a contingent from militant partylist Sanlakas, which appealed for a "finality on the gross injustice committed to generations of small coconut farmers".

Oyette Zacate, Sanlakas 4th nominee, said, "More than four decades of injustice is enough. The coco levy was extracted forcibly and under duress from our lowly magniniyog. While the presidential uncle may claim that the fund grew as it was used to buy shares from a blue chip company, he has no right to claim the fruits of his speculative gamble since it is a product of the hardwork and sacrifice of thousands of coco farmers, not by the Cojuangco who merely stole it from them".

She added, "This is but pure and absolute swindle by a crony. We call on the legal luminaries of the judiciary, not to allow Danding to render another kind of butchery of the farmers' welfare - not with bulletes and armed force as in the case of the Mendiola, Lupao, Luisita, and Kidapawan massacres, but through an unjust and unreasonable court decision".

Sanlakas is also demanding the full and direct control by the coco farmers of the 31 percent of coco levy in SMC shares that was granted by the high court to the Republic of the Philippines in trust for al the coconut farmers. It was reduced to 24 percent in 2011, amounting to more than P70 billion, and remitted to the national treasury in October 2012.

"We ask the court to revisit its definition of the term 'ownership' in its earlier decision. Generally, an owner enjoys the power to decide on a thing that he or she owns. But in the decision with regard the coco levy fund, a portion of the fund was deemed owned by the coconut farmers, but can decide on the fund only through the Philippine government who has sole decision making powers over the said fund", Zacate clarified.

The multisectoral coalition Sanlakas is running in the coming partylist elections with the demand for "land reform and social services for the farmers sector" in its platform. Zacate concluded, "The Philippine government must reverse its abandonment of local agriculture as it pursues the policy of import liberalization for an export-oriented, import-dependent service economy. Our lack of food security and sovereignty is a threat to the survival of the Filipino people".

Buhay na may DIGNIDAD para sa lahat!

BUHAY NA MAY DIGNIDAD PARA SA LAHAT!

Eleksyon na naman. Muling humaharap ang mga kandidato para manuyo ng ating boto. Ang tanong natin sa kanila: May alok ba silang solusyon sa mga problema na dekada nang pasan ng masang Pilipino? May balak ba silang baguhin ang sistema ng pamamalakad sa ekonomiya at pulitika ng bansa para makamit ng lahat ng Pilipino ang buhay na may dignidad?

Ano ang ibig sabihin ng buhay na may dignidad para sa lahat? Sa maikling pakahulugan, ito ay pagkilala at pagbibigay-garantiya ng estado sa karapatan ng mamamayan na magtamasa ng de-kalidad na mga serbisyo at magkaroon ng mas malawak na oportunidad para sa higit pang pag-unlad ng ating pamumuhay. Ito mismo ang itinatadhana ng Seksyon 9, Artikulo II ng ating Saligang Batas.

Sa kongkreto, ito ay karapatan ng mga Pilipino sa full employment, full protection at living wage. Karapatan natin na magkaroon ng trabahong regular hindi kontraktwal, sapat na sweldo at iba pang benepisyo, at maging ang kalayaang mag-unyon at makipagtawaran para sa pagpapabuti pa ng ating kalagayan.

Sa mga magsasaka sa kanayunan, ito ay pagkamit ng social justice sa pamamagitan ng repormang agraryo, proteksyon sa hanapbuhay, modernisasyon ng sakahan, at seguridad sa pagkain ng buong sambayanan.

Ngunit nakalulungkot isipin na makalipas ang 30 taon ng Edsa Revolution at ratipikasyon ng ating Konstitusyon, ang maginhawang buhay ay nananatiling mailap na pangarap ng mga Pilipino. Isa sa apat na Pinoy ang nasa ilalim ng poverty line. Marami ang nakakaranas pa rin ng gutom, walang disenteng tirahan, hindi makatuntong ng kolehiyo, at namamatay ng hindi nagagamot sa ospital. Nagpalit-palit na ang maraming administrasyon, pero ang buhay na may dignidad para sa lahat ay nakalugmok pa rin sa hukay ng mas lumalalim na inekwalidad sa ating bansa.

Trabaho

Mababang sweldo at kontraktwal na trabaho ang kaharap ng problema ng manggagawang Pilipino. Halos 15 milyon ang nabubuhay sa sariling sikap. Bukod dito, halos tatlong milyon ang unemployed - isa sa bawat tatlong kababaihan at isa sa dalawa sa kaso ng kabataan. Pitong milyon ang underemployed o kulang sa trabaho kaya naghahanap pa ng ibang pagkakakitaan. Tatlo sa apat na manggagawa ay naroon sa informal economy na hindi saklaw ng anumang proteksyon at regulasyon ng gobyerno.

Lahat ng kabilang sa hanay na ito ay walang social insurance o anumang ayudang natatanggap mula sa estado. Lalo pang madadagdagan ang bilang na ito kapag nagsibalikan na ang milyun-milyon nating mga OFW na apektado ng krisis sa langis at mga kaguluhan sa Middle East at sa patuloy pang lumalalang krisis sa Europa, maging sa US, Canada at China. Dapat may malinaw na employment program para dito ang pamahalaan.

Proteksyon

Bukod sa mga nabanggit ay milyun-milyon pang mga Pilipino - mga senior citizen, PWDs, lumad, street children, at LGBT ang matagal nang napapabayaan. Gayundin ang mga biktima ng kalamidad. Ang kawalang proteksyon mula sa estado ay lalo pang nagpapahirap sa kanilang buhay at higit na nagpapatingkad sa nakamumuhing inekwalidad sa ating bansa.

Kung ang lahat ay may karapatan sa buhay na may dignidad, bakit napakarami pa ring Pilipino ang marginalized o naiwan ng bus sa Edsa ng pangakong kalayaan, karapatan at pag-unlad?

Hamon sa mga Kandidato ngayong Halalan

Nabigo ang Edsa pero hindi natin isusuko ang pakikipaglaban para sa karapatang magkaroon ng buhay na may dignidad. Para dito, hamunin natin ang mga kandidato na bigyang-buhay ang ating mga pangarap sa pamamagitan ng pagbalangkas ng panlahatan (universal) at komprehensibong social protection program, tulad ng mga ss:

- Disenteng trabaho at kabuhayan, at sweldong nakabubuhay

- Disente, ligtas at abot-kayang pabahay (at sigurado at abot-kayang presyo ng tubig at kuryente)

- Libre at de-kalidad na serbisyong pangkalusugan

- Ligtas, sapat at abot-kayang pagkain

- Ligtas at maaasahang public transport system

- Libreng edukasyon hanggang kolehiyo

- Pensyong nakabubuhay para sa lahat ng senior citizens at PWDs, at ayudang nakabubuhay sa mga nawalan ng trabaho o biktima ng kalamidad

Marami sa mga nabanggit na pangangailangan ay matutugunan kung lahat ay may regular na trabaho at nakakatanggap ng living wage. Ngunit dahil karamihan ay kontraktwal, walang trabaho at nagtitiis sa impormal na ekonomiya, nagiging obligasyon ngayon ng estado na magbigay ng karampatang social protection sa kanyang mamamayan.

Ang paglikha ng trabaho tulad ng green jobs at social jobs, at maging ang pagsugpo sa kontraktwalisasyon ay dapat pangunahan mismo ng estado. Ang 4Ps ay dapat palawakin at ikabit sa mas malawak na programa ng employment upang maitawid ang marami sa pormal na hanapbuhay sa mga larangan ng housing, health, environment, agriculture at iba pang social infrastructure.

Ang Magna carta for Workers in the Informal Economy (MACWIE) na ngayon ay mas kilala bilang Informal Economy Transition Act ay dapat nang maisabatas.

Dapat magkaroon din ng batas para sa insurance o income guarantees sa mga natatanggal o nawawalan ng trabaho, o sa nawawalan ng kabuhayan dulot ng kalamidad o proyektong pangkaunlaran, tulad ng madalas mangyari sa magsasaka, mangingisda, lumad, maralitang lungsod, at maliit na mangangalakal.

At sa panahon ng climate change, ang social protection ay paraan sa pagtatayo ng climate-resilient na mga komunidad.

Lahat ng senior citizen at PWDs, miyembro man o hindi ng SSS o GSIS, ay dapat may pensyon na sapat sa kanilang pangangailangan. Sa mga walang kapasidad na mag-ambag ng premium sa social security tulad ng mga nasa informal sector, dapat sagutin ng estado ang kanilang kontribusyon sa SSS habang buong subsidy ang para sa mga PWDs at senior.

Dapat magkaroon din ng kontrol sa presyo ng mga pangunahing pangangailangan tulad ng bigas, asukal, mantika, atbp., maging sa presyo ng kuryente, tubig at gamot.

Naniniwala ang DIGNIDAD na lahat ito ay makakayang gawin kung hahakbang lamang ang ating gobyerno palayo sa mga patakarang idinikta sa atin ng IMF-WB at WTO sa nakaraang ilang dekada tulad ng liberalisasyon, pribatisasyon at deregulasyon sa mga produkto at serbisyo. Ang mga patakarang ito, kakambal ng bulok na pulitika sa bansa, ang dahilan kung bakit hindi umunlad ang ating industriya at napabayaan ang agrikultura na silang pagmumulan dapat ng maraming trabaho.

Mayaman ang ating bansa pero hawak lamang ng iilang kamay. Para lahat ay makinabang sa kaunlaran, kailangan ding baguhin ang sistema ng pagbubuwis at pagbabadyet. Buwisan ng mas malaki ang mayayaman at unahin sa badyet ng pambansang pangangailangan sa halip na debt-service. Alisin ang pork barrel at ilaan ang pondo sa universal protection upang ito ay mailayo sa sistema ng patronage politics.

Kung nakahanda ang mga kandidato na gawin ang mga programang ito, ang buhay na may dignidad para sa lahat ay walang duda na maging realidad sa malapit na hinaharap. ###

DIGNIDAD members: Kampanya para sa Makataong Pamumuhay (KAMP) - Pambansang Tagapag-ugnay ng mga Manggagawa sa Bahay (PATAMABA) - Freedom from Debt Coalition (FDC) - Kilos Maralita (KM) - Institue for Popular Democracy (IPD) - Homenet Philippines - Integrated Rural Development Foundation (IRDF) - WomanHealth Philippines - Katipunang Bagong Pilipina (KABAPA) - Coalition of Services of the Elderly (COSE) - UmalabKa - SANLAKAS - Partido Manggagawa (PM) - KILUSAN - Alab Katipunan - Arya Progresibo (ARYA) - Sarilaya - SENTRO - AKBAYAN - Ating Guro - Metro Manila Vendors Alliance - Pambansang Koalisyon ng Kababaihan sa Kanayunan (PKKK) - FIAN - Philippine Human Rights Information Center (PhilRights) - PAHRA - NASSA-Social Action Centers - and numerous sectoral and community-based networks. Ang DIGNIDAD ay partner ng Network for Transformative Social Protection (NSTP) sa Asya na nagsusulong ng isang Agenda for a Social ASEAN.

Kalbaryo pa rin ng magsasaka sa Coco Levy, ayon kay Ka Oca

Information is the foundation of good governance.

KALBARYO PA RIN!

Marami pa rin ang mga katanungan tungkol sa Coco Levy, partikular kung ano raw ba ang nangyari sa usaping ito. Mga katanungang galing sa bayan-bayan at sa mga barangay.

Matagal na panahon ang naging kalbaryo ng mga magniniyog. Sa kabila ng patuloy na pagmamalasakit ng ilang mga farmer leaders, magpahanggang ngayon ay hindi pa rin nadadama ang katanungang dapat ay kaytagal nang nakamtan ng mga magniniyog.

MAIKLING KASAYSAYAN

Matatandaan na noong 1972-1983, panahon ng diktadurya ay ipinataw ang Coco Levy sa mga magniniyog. Malaking halaga ang binawas sa presyo ng kanilang kopra. Di lang sila makapagreklamo nang lantaran noon pagkat Martial Law.

Nagkaroon ng halalan para sa Batasan noong 1984. Kahit walang pondo at madalas ay naglalakad lang, ako ay nahalal. Ang bilin sa Quezon ay siyasatin ko ang puno at dulo ng Coco Levy. At iyon sana ay maibalik at mapakinabangan na ng mga magniniyog. Kabubukas pa lang ng Batasan noong 1984 ay inihain ko agad ang Resolution No. 6. na ang layunin ay ang nasabing bilin ng aking mga kababayan. Bagamat may kaba (kainitan ng Martial Law noon), pinagsikapan kong tayuan at itaguyod iyon sa floor ng Kongreso. Ngunit iilang mga kongresista ang sumuporta.

Napatalsik ang diktador noong 1986. Naupo si Pangulong Cory. Binuwag ang Batasan at nagkaroon ng halalan noong 1987. Nahalal ako at muling ini-file ko ang Resolution No. 6. Tatlong beses ko tinayuan sa floor ito upang maipasa, ngunit kulang pa rin ang naging suporta ng mga kasamahan kong kinatawan.

Natapos ang administrasyon ni Pangulong Cory noong 1992. Itinatag namin ang COIR. Noon ko nakasama si Joey Faustino na siyang naging Executive Director at nagpatakbo ng COIR hanggang ngayon. Masipag at consistent. At mahahalaga sa mga magniniyog ang kanyang ginampanan.

Magkano kaya iyong kabuuan ng pondong levy na kinaltas at naipagkait sa mga magniniyog? Magkano kaya ang balor, kung kayang baloran, ang mga pagkakataong naipagkait sa kanila at kanilang mga mahal sa buhay - sanhi ng ipinataw na levy.

Nakisangkot ang COIR sa mga adbokasya upang itaguyod ang interes ng mga magniniyog at nang sa wakas sana'y makamtan na nila ang katarungan na mahigit na 40 taon na ipinagkait sa kanila.

DI DAPAT MALIMUTAN NA: Ang Coco Levy ay ipinataw sa mga magniniyog noong Martial Law.

- Noong mga panahong iyon, ang presyo ng kopra na binabayad sa mga magniniyog ay kinaltasan ng average Php60 kada 100 kilo.

- Iyon daw ay ipinataw upang makalikom ng capital para sa mga magniniyog ("for the benefit of the coconut farmers"). Ngunit ang magandang layuning iyon ay di nangyari. Ang pndo ay napagsamantalahan.

- Pinatunayan ng Philippine Coconut Authority na ang mga magniniyog ay naninirahang marginalized o nagdarahop sa may 21,000 coconut barangay sa bansa.

- Kinumpirma naman ng National Anti-Poverty Commission na ang mga magniniyog ay "the poorest of the poor and the most socially insecure sector of society."

- May ilang nagmamalasakit na NGOs at farmer leaders na patuloy na nananawagan sa radyo, TV, sa mga diyaryo at public meeting na mabawi ang pondong levy upang magamit na nang wasto at sana'y umangat na ang pamumuhay ng mga magniniyog.

- Ang adbokasyang ito ay nangyari noong panahon ng Martial Law at patuloy pang itinaguyod noong administrasyon ni Pangulong Cory, Ramos, Erap, Gloria, P-Noy at magpahanggang ngayon.

- Bumilis-bilis ang mga pangyayari nitong panunungkulan ni P-Noy, sa tulong ng CBCP-NASSA na pinamunuan ni Bishop Pabillo at Executive Director Fr. Edu at mga kaparian.

- Noong 2012 ay naisagawa iyong unang "lakad" mula Lucena City hanggang Supreme Court premises. Doon kami nanawagan na wakasan na sana ng hukuman ang levy cases na kaytagal nang nabibinbin sa kanila.

- Noong ding December 12, naimbitahan kami at ilang farmer leaders sa Senado sa isang public hearing on the levy. Naisiwalat ng mga farmer leaders ang hinaing ng mga magniniyog.

- Di nagtagal at noon ding December 2012, ay ibinaba na ng Supreme Court ang desisyon na ang 24% San Miguel shares valued at Php70B plus "belong to all the coconut farmers".

- Dahil sa wala pang tinatawag na entry of judgement doon sa 2012 Supreme Court decision, napilitang magsagawa muli ng "lakad magniniyog" noong 2014. May 71 sila na naglakad mula Davao hanggang Maynila noong September hanggang November 2014. Napilitang imbitahan ng Malacañang ang mga lider magniniyog sa isang dayalogo noong November 26, 2014 kung saan ito ang naging commitment ni P-Noy:

"Malinaw naman po siguro, buong-buo ang aming suporta. Nasa panig ninyo kami. Magkatugma ang mga hangarin ninyo, at ang hangarin ng gobyerno sa inyo." (Excerpts from P-Noy's speech at the start of the November 26 dialogue sa Malacañang.)

- On March 18, 2015, apat na buwan matapos ang nasabing dayalogo, ibinaba na ng Malacañang ang Executive Orders 179 at 180, na naglalayon ng "partial distribution" ng pondong levy.

- Noong September 21, 2015, ang Kilos Magniniyog ay nag-camp out sa tapat ng tanggapan ng PCA. Iginiit nila ang hinihiling na fulfillment ng mga commitment ni P-Noy doon sa Malacañang dialogue.

- On October 6, 2015, pinirmahan ni P-Noy ang certification na urgent ang panukalang batas na Coconut Trust Fund Bill.

MAY PANAHON PA. Naipasa na ng House ang kanilang version ng Coco Trust Fund Bill. Malungkot pagkat di naman naipasa ng Senado ang kanilang version. Inabot na ng adjournment. KUNG sinikap sana ng Senado bago sila nag-adjourn na maipasa ang kanilang version at KUNG naaprobahan iyong makatarungang bill sa Bicameral Committee at KUNG napirmahan ito ng Pangulo bago nag-adjourn ang Kongreso - DISIN SANA'Y NGAYON AY GANAP NANG BATAS ANG COCO TRUST FUND BILL.

Matapos ang halalan sa Mayo 9, 2016, muling magkakaroon ng session ang Kongreso. May nalalabi pang sessions bago ang final adjournment nila. Sana'y paglubusang pagmalasakitan ng both Houses na maipasa ang Coco Trust Fund Bill bago mag-final adjournment ang Kongreso sa June 30, 2016.

MGA ILANG ARAL. May naging pagkukulang ang mga kinauukulan - ang House, lalo na ang Senado at Malacañang. Kung lubusang pinagsikapan nila, sana'y ganap nang batas ang Coco Trust Fund Bill. Di tulad ng mga nangyaring kaganapan:

- Kinailangan pang sakripikadong magsagawa ng "dalawang lakad" ang mga magniniyog bago magising ang Malacañang at nakipagdayalogo sa mga magniniyog.

- Kinailangan pang talakayin at pagtalunan ng 2 kapulungan (House at Senado), lalo na ng Senado (nang kaytagal na tatlumpung taong singkad). Naipasa na ng House, ngunit inabot pa ng adjournment ang Senado na di nila naipasa ang kanilang version.

- May kakulangan din ang LGUs - ang mga Sangguniang Panlalawigan, ang mga Sangguniang Bayan at mga Sangguniang Barangay. Kung sila ay nakisangkot at pinaabot sa kanilang mga kinatawan ang kahalagahan na maging batas ang Coco Trust Fund Bill ay naipasa sana ito bago nag-adjourn ang Kongreso.

- May kakulangan din ang mga mamamayan. Lalo na ang tumatayong mga lider magniniyog.

Tunay nga ang wika na: "Nakakamit ng bansa ang kapalarang angkop lamang sa kanya."

Ka Oca

Suportahan ang Laban at Agenda ng mga Magsasaka sa Sariaya!

SUPORTAHAN ANG LABAN AT AGENDA NG MGA MAGSASAKA NG SARIAYA!

Lakad para sa Repormang Agraryo, Pagkain, Pagbawi ng Coco Levy Fun at Buhay na may Dignidad

Ang mga kapatid nating magsasaka sa Sariaya, Quezon ay naglalakad ngayon patungong ka-Maynilaan upang iparating sa taumbayan at mga pulitiko ang kahilingan na isama sa agenda ng Eleksyon 2016 ang pagpapatupad ng makabuluhang batas sa repormang agraryo, proteksyon sa agrikultura, kasiguruhan sa pagkain, at ganap na pagbawi ng coco levy fund.

"Bayaning di kilala". 'Yan ang madalas na tawag sa magsasaka. Nakalulungkot pero ito'y pagdakilang palipad-hangin lamang. Sapagkat makalipas ng limang presidente at 30 taon nang mag-EDSA People Power, wala pa ring dignidad ang buhay ng mga magsasaka: marami pa ring walang lupa, walang suportang serbisyo at walang proteksyon sa gitna ng nagbabagong klima. Patuloy silang biktima ng pandarahas; ipinapakulong o pinapatay kapag lumalaban para sa karapatan sa pagkain at lupa. Madalas na magsasaka rin ang biktima ng sistematikong pagnanakaw sa kabang-yaman ng bansa: noon ay ang coco levy na ninakaw sa mga magniniyog at pinakinabangan ng mga crony ni Marcos sa pangunguna ni Danding Cojuangco; ngayon naman ay Bilyong Piso na nawaldas sa Fertilizer Scam, Pork Barrel Scam, Gintong Masaganang Ani (GMA) at iba pa.

Nabaon sa kumunoy ang repormang agraryo. Napako ang pangakong lupa sa ilalim ng Tuwid na Daan. Hindi umusad ang pagpapatupad ng Comprehensive Agrarian Reform Program Extension with Reforms (CARPER) at wala pang 20% ng 1 milyong ektaryang target ng CARPER ang naipamahagi.

Kahit ang naibigay na lupa ay binabawi pa. Ang malungkot pa, ang mga lupaing dati nang naipamahagi ay unti-unti ring binabawi at pinapawalang bisa. Sa bayan ng Sariaya, may kabuuang 4,800 ektaryang naipamahagi sa 3,781 pamilyang magsasaka ang napipintong mawala sa mapa dahil sa pagkansela ng mga Certificate of Land Ownership Awards (CLOAs) at Emancipation Patents (EPs). Ang pagbawi ng CLOAs/EPs ay nag-uugat sa Application for Exemption ng mga dating may-ari ng lupa na patuloy na pinapaboran ng gobyerno kahit matagal nang naipagkaloob sa magsasaka ang mga CLOA. May tatlong kaso na ng pagbawi ang naganap na nakaapekto sa halos 100 magsasaka at 200 ektaryang sakahan. Mayroon namang isang kaso na nakabimbin sa Korte Suprema na nakaapekto sa 255 na magsasaka at 416 ektarya ng sakahan. Marami pang kaso ng kanselasyon ng CLOA ang nasa Korte.

Panganib sa seguridad sa pagkain. Kaiba sa maraming lugar, naabot na sana ng Sariaya ang mataas na antas ng kaseguruhan sa pagkain nang maipamahagi ang lupa sa mga magsasaka. Kung dati ay mga share tenants lamang na tumatanggap ng tersyo ng ani, nagkaroon ng iba't ibang kita ang mga magsasaka mula sa niyog, gulayan, paghahayupan at iba pa dahil nailipat sa kanila ang pagmamay-ari at pagpapasya kung paano gagamitin ang lupa. Ito ang nagbigay daan sa pagtaas ng kita at pag-unlad ng kabuhayan ng mga magsasaka. Sa ngayon ay isa nang "food basket" ang Sariaya na isa sa pangunahing pinagmumulan ng pagkain ng Kalakhang Maynila at iba pang panig ng Luzon. Kung isasama pati livestock, higit 100,000 toneladang pagkain at higit sa 1 Bilyong Piso ang halaga ng nalilikhang pagkain ng magsasaka sa Sariaya sa bawat taon. Ang antas ng seguridad ng bayan ng Sariaya sa bigas at gulay ay 225% habang sa livestock naman ay 115%. Wala itong magiging kakulangan sa pagkain sa susunod na 15 taon habang patuloy na nag-aambag sa pagkain ng iba pang bahagi ng Luzon. Nanganganib maglaho ang mga ito.

Ibabalik muli sa kahirapan ang magsasaka. Ang tagumpay ng mga magsasaka na pag-ahon mula sa kahirapan ay mababalewala dahil babawiin sa kanila ang pagmamay-ari ng lupa. Muli silang babalik sa kahirapan sapagkat mawawalan sila ng sakahan at kabuhayan. Wala ring malinaw na alternatibo ang pamahalaan sa pagbawi ng CLOA at lupa sa magsasaka, maliban sa "disturbance compensation" na sa naunang mga kaso ay P7,000 lamang kada ektarya.

Lalala ang kawalan ng kasiguruhan sa pagkain. Tila wala namang pakialam ang pamahalaan sa patuloy na kakulangan ng pagkain ng bansa dahil sa patuloy ang kabi-kabilang kumbersyon ng mga lupaing agrikultural na nagpapaliit sa taniman ng pagkain sa bansa. Ito ay sa kabila ng matinding krisis na dulot ng climate change sa agrikultura kagaya ng nararanasan sa Mindanao. Food shortage, pagsandig sa importasyon at pagtaas ng presyo ng mga pagkain ang idudulot nito.

Karahasan ang tunguhin ng kanselasyon ng CLOA. Ang kanselasyon ng CLOA ay magtutulak sa puwersahang pagpapalayas sa mga magsasaka. Ang mga pagpapalayas na ito ay tiyak na tututulan ng mga magsasaka dahil sa ito ay direktang pagyurak sa karapatan sa pagkain at karapatang mabuhay.

Sa gitna ng ganitong banta sa kasiguruhan sa pagkain, kabuhayan at karapatan ng mga mamamayan, hinahamon ng mga magsasaka:

- Ang mga kandidato sa Panguluhan upang magpahayag ng malinaw na plataporma / programa kaugnay sa repormang agraryo, kasiguruhan sa pagkain ng bansa, at pagbawi at paggamit ng coco levy fund;

- Ang Korte Suprema na itigil / kanselahin ang mga desisyong nagkakansela ng CLOA dahil inilalagay nito sa panganib ang buhay, kabuhayan at kasiguruhan sa pagkain ng magsasaka at ng bansa.

Ang mga nabanggit na suliranin ng mga magsasaka, hindi lamang sa Sariaya, Quezon, maging ang iba pang pagdurusa ng masang Pilipino, gaya ng kontraktwalisasyon, mababang pasahod, mataas na presyo ng bilihin at serbisyo, korapsyon, mataas na buwis, human rights violation, climate change, krimen at marami pang iba, ay nakakawing sa kawalan ng pinakamahalagang sangkap ng ganap na demokrasya sa bansa; una, ang kawalan ng representasyon ng mga marginalized sector, gaya ng mga magsasaka, sa pamahalaan; ikalawa ay ang kawalan ng tuwirang partisipasyon at aksyon ng mga marginalized sector sa mga programa at patakaran ng gobyerno.

Tuwing mag-eeleksyon, maririnig natin sa mga kandidato ang mga paulit-ulit na pangakong mag-aahon sa atin sa kahirapan. Nabansot ang papel natin bilang tagaboto lamang kung sino ang susunod na magpapasasa sa kabang-yaman ng gobyerno. Sa kalakhan, wala naman talaga tayong pagpipilian kundi ang mga pare-parehong political dynasty; mula sa lolo hanggang sa mga apo na nagrerelyebo sa pwesto.

Ngayong Eleksyon 2016, sa ilalim ng plataporma ng SANLAKAS Party List at pitong kakampi ng masa sa Senado (Walden Bello, Neri Colmenares, Dado Valeroso, Lorna Kapunan, Toots Ople, Levi Baligod, Allan Montano), simulan nating ipundar ang pagkakaisa at lakas nating mga api't mahihirap sa pamamagitan ng pag-oorganisa ng mga SANLAKAS Chapter sa ating mga Barangay. Ang kombinasyon ng ating mga kinatawan sa Kongreso't Senado at ang ating pagkaka-organisa sa mga Barangay ang moog ng pampulitikang pwersa na magsusulong ng ganap na demokrasya at reporma para sa kinabukasan ng susunod na henerasyon, ang ating mga anak at apo:

#37 SANLAKAS Party List

Bukluran ng Manggagawang Pilipino - Southern Tagalog

Abril 14, 2016

Lakad para sa Repormang Agraryo, Pagkain, Pagbawi ng Coco Levy Fun at Buhay na may Dignidad

REPORMANG AGRARYO AT KASIGURUHAN SA PAGKAIN, NASAAN ANG INYONG AGENDA?

Lakad para sa Repormang Agraryo, Pagkain, Pagbawi ng Coco Levy Fun at Buhay na may Dignidad

Paumanhin po sa kaunting abala. Mga magsasaka po kami mula sa Sariaya, lalawigan ng Quezon. Naglalakad kami patungong ka-Maynilaan, kasama ang aming mga kaalyado para iparating sa taumbayan ang aming kahilingan na isama sa agenda ng Eleksyon 2016 ang pagpapatupad ng makabuluhang batas sa repormang agraryo, proteksyon sa agrikultura, kasiguruhan sa pagkain, at ganap na pagbawi ng coco levy fund.

"Bayaning di kilala". 'Yan ang madalas na tawag sa magsasaka. Kung wala daw kasi ang mga magsasaka, walang kakainin ang bansa. Nakalulungkot pero ito'y pagdakilang palipad-hangin lamang. Paano nga po, makalipas ng limang presidente at 30 taon matapos ang EDSA People Power, wala pa ring buhay na may dignidad ang mga magsasaka: marami pa ring walang lupa, walang suportang serbisyo at walang proteksyon sa gitna ng nagbabagong klima. Patuloy din kaming biktima ng pandarahas na ipinapakulong o pinapatay kapag lumalaban para sa karapatan sa pagkain o sa lupa. Madalas na magsasaka rin ang biktima ng sistematikong pagnanakaw sa kabang-yaman: noon ay ang coco levy fund na ninakaw sa mga magniniyog at pinakinabangan ng mga crony ni Marcos sa pangunguna ni Danding Cojuangco; ngayon naman ay bilyon-bilyong nawaldas sa Fertilizer Scam, Pork Barrel Scam, Gintong Masaganang Ani (GMA) at iba pa.

Nabaon sa kumunoy ang repormang agraryo. Napako ang pangakong lupa sa ilalim ng Tuwid na Daan. Hindi umusad ang pagpapatupad ng Comprehensive Agrarian Reform Program Extension with Reforms (CARPER) at wala pang 20% ng 1 milyong ektaryang target ng CARPER ang naipamahagi sa higit 5 taon ng PNoy Administration. Noong nakaraang taon (2015), 30,000 lamang sa target na 205,000 ang naiulat na naipamahagi. Ito ang dahilan kung bakit maraming lupain ang hindi naipamahagi at maraming magsasaka ang patuloy na walang lupa. Ipinagwalang bahala rin ang kahalagahan ng suportang serbisyo kung kaya't ang mga naipamahaging lupa ay nawala rin sa mga magsasaka at nakontrol ng iilang ariendador, kagaya nang nangyari sa Hacienda Luisita.

Kahit ang naibigay na lupa ay binabawi pa. Ang malungkot pa, ang mga lupaing dati nang naipamahagi ay unti-unti ring binabawi at pinapawalang bisa sa kasalukuyan. Partikular sa bayan ng Sariaya, may kabuuang 4,800 ektaryang naipamahagi sa 3,781 pamilyang magsasaka ang napipintong mawala sa mapa dahil sa pagkansela ng Certificate of Land Ownership Awards (CLOAs) at Emancipation Patents (EPs). Ang pagbawi ng CLOAs/EPs ay nag-uugat sa Application for Exemption ng mga dating may-ari ng lupa na patuloy na nabibigyang daan kahit matagal na sa magsasaka ang mga CLOA. May 3 kaso na ng pagbawi ang naganap na nakaapekto sa halos 100 magsasaka at 200 ektaryang sakahan. Mayroon namang isang kaso na nakabimbin sa Korte Suprema na nakaapekto sa 255 na magsasaka at 416 ektarya ng sakahan. Marami pang kaso ng kanselasyon ng CLOA sa iba't ibang antas ng pagdinig.

Panganib sa seguridad sa pagkain. Kaiba sa maraming lugar, naabot na sana ng Sariaya ang mataas na antas ng kaseguruhan sa pagkain nang maipamahagi ang lupa sa mga magsasaka. Kung dati ay mga share tenants lamang na tumatanggap ng tersyo ng ani, nagkaroon ng iba't ibang kita ang mga magsasaka mula sa niyog, gulayan, hayupan, at iba pa dahil nailipat sa kanila ang pagmamay-ari at pagtatakda kung paano gagamitin ang lupa. Ito ang nagbigay daan sa pagtaas ng kita at pag-unlad ng kabuhayan ng mga magsasaka. Sa ngayon ay isa nang "food basket" ang Sariaya na isa sa pangunahing pinagmumulan ng pagkain ng Kalakhang Maynila at iba pang panig ng Luzon. Sa ibaba ay makikita ang ambag ng Sariaya sa seguridad sa pagkain ng bansa ayon sa tala ng lokal na pamahalaan:

Kung isasama pati livestock, higit 100,000 toneladang pagkain at higit sa 1 Bilyong Piso ang halaga ng nalilikhang pagkain ng magsasaka sa Sariaya sa bawat taon. Ang antas ng seguridad ng bayan ng Sariaya sa bigas at gulay ay 225% habang sa livestock naman ay 115%. Wala itong magiging kakulangan sa pagkain sa susunod na 15 taon habang patuloy na nag-aambag sa pagkain ng iba pang bahagi ng Luzon. Ito ngayon ang nakatakdang mawala sa pagkansela ng mga CLOA ng mga magsasaka.

Ibabalik muli sa kahirapan ang magsasaka. Ang tagumpay ng mga magsasaka na pag-ahon mula sa kahirapan ay mababalewala dahil mawawala sa kanila ang pagmamay-ari ng lupa. Muli silang babalik sa kahirapan sapagkat mawawalan sila ng sakahan at kabuhayan. Wala ring malinaw na alternatibo ang pamahalaan sa pagbawi ng CLOA at lupa sa magsasaka, maliban sa "disturbance compensation" na sa naunang mga kaso ay P7,000 lamang kada ektarya.

Lalala ang kawalan ng kasiguruhan sa pagkain. Tila wala namang pakialam ang pamahalaan sa patuloy na kakulangan ng pagkain ng bansa dahil sa patuloy ang kabi-kabilang kumbersyon ng mga lupang agrikultural na nagpapaliit sa taniman ng pagkain sa bansa. Ito ay sa kabila ng matinding krisis na dulot ng climate change sa agrikultura kagaya ng nararanasan sa Mindanao. Pabibilisin ng CLOA cancellation ang pagkaubos ng lupaing agrikultural dahil sa pag-convert ng lupa sa residensyal, komersyal, industriyal at iba pang gamit. Dahil dito, lalong aasa ang bansa sa pag-angkat ng pagkain mula sa ibang bansa. Hindi rin malayong mas madalas ang pagkakaroon ng food shortage na lalong maglalagay sa panganib at magpapataas ng presyo ng pagkain sa bansa.

Karahasan ang tunguhin ng kanselasyon ng CLOA. Ang kanselasyon ng CLOA ay magtutulak sa puwersahang pagpapaalis sa mga magsasaka. Ang mga pagpapaalis na ito ay tiyak namang tututulan ng mga magsasaka dahil sa ito ay direktang pagyurak sa karapatan sa pagkain at karapatang mabuhay.

Sa gitna ng ganitong banta sa kasiguruhan sa pagkain, kabuhayan at karapatan ng mga mamamayan, hinahamon ng mga magsasaka:

- Ang mga kandidato sa panguluhan upang maglabas ng malinaw na plataporma / programa kaugnay sa repormang agraryo, kasiguruhan sa pagkain ng bansa, at pagbawi at paggamit ng coco levy fund;

- Ang Korte Suprema na itigil ang mga desisyong nagkakansela ng CLOA dahil inilalagay nito sa panganib ang buhay, kabuhayan at kasiguruhan sa pagkain ng magsasaka at ng bansa.

Ugnayan ng mga Magsasaka ng Gitnang Quezon (UGNAYAN)

Kilusan para sa Repormang Agraryo at Katarungang Panlipunan (KATARUNGAN)

Abril 12, 2016

KAISA's statement on the violent dispersal of the Kidapawan farmers

KAISA ng Magsasaka: ‪#‎BigasHindiBala‬!

KAISA expresses solidarity with the farmers of Kidapawan in light of the disastrous drought that pushed so many of them to hunger and desperation. Since April of last year, the Philippines has been experiencing one of the strongest and longest periods of extreme heat, which affects those sectors who rely directly on stable weather conditions for their livelihood and sustenance.

While a state of emergency has been raised, which meant that appropriate funds were released to respond to the situation, the local and national government have failed in responding to the needs of indigent farmers for food supply, alternative sources of income, and other means of social security. One farmer has even committed suicide because of the dire conditions he and his family have had to face.

These real and disturbing conditions caused 5,000 Kidapawan farmers to organize and stage a barricade to highlight their struggle, especially as the incumbent government's presidentiable - who repeatedly expressed that agriculture will be one of his priorities - was about to visit the province. And yet, in order to save face, the peaceful barricade turned into bloodshed when gunshots were fired at the farmers, killing three and injuring more than a hundred participants.

We condemn in the highest sense the acts of state-enforced violence aimed at curtailing those who highlight the failure of the local and national government to provide assistance to the victims of El Nino. We demand those who were responsible for the government inefficiency and for the succeeding murderous acts of harassment to come out and face accountability.

We further demand that the government undertake actions to ensure that indigent farmers can cope with the adverse effects of climate change.

These include:

1. The maximization of gains from land reform.

2. The provision of support for farmers in acquiring technology, adapting to climate change and provision of subsidies to help farmers increase their productivity and source of livelihood.

3. The shift away from neoliberal policies which fail to protect the agriculture sector, especially small-scale farmers, against competition from countries with more stable weather conditions and advanced industry.

4. The shift towards an ecologically-just, climate-responsive policies on energy, land use, food security, extraction and water resources.

Individuals and groups, especially from the University of the People, must stop dividing the student body and the rest of society, when together, we can help assert the demands of the countryside, here in our campus and the cities. No excuses can justify the act of terror the Kidapawan police has brought to the farmers. It is not a question of who helped the farmers organize and voice their concerns, nor is it a question of what means they used out of desperate need. It is a question of whether the needs of the many want to be and will be addressed by the few.

We call for justice in this tragic act of state terrorism. And we call for a united student body in asserting the demands of farmers and the masses in continued solidarity with the oppressed.

#BigasHindiBala!

Condemn state terrorism!

Solidarity, support and justice for the Kidapawan farmers!

* KAISA - Nagkakaisang Iskolar para sa Pamantasan at Sambayanan

Si Teodoro Asedillo bilang Bayani ng Sariling Wika

SI TEODORO ASEDILLO BILANG BAYANI NG SARILING WIKA

ni Gregorio V. Bituin Jr.

Bago pa maging tagapagtanggol at maging Ama ng Wikang Pambansa si Manuel L. Quezon, may isa nang kilalang guro sa kasaysayan ang unang nagtanggol sa sariling wika, at siya si Teodoro Asedillo.

Dapat ituring na bayani ng wikang pambansa ang rebolusyonaryong guro na si Teodoro Asedillo. Ayon sa kasaysayan, labing-isang taon naglingkod bilang guro si Maestro Asedillo sa mababang paaralan ng Longos sa lalawigan ng Laguna, mula taong 1910 hanggang 1921. Bilang guro, itinuro niya ang lahat ng aralin sa maghapong pagpasok sa klase ng mga mag-aaral sa elementarya. Siya’y naangat bilang head teacher ngunit nagpatuloy siyang nagturo sa mga batang nasa ikatlo at ikaapat na baytang. Kilala siya sa kahusayan sa pagtuturo. Isang disiplinaryan, ayaw niya sa mga estudyanteng nagbubulakbol, di nagsisikap matuto, at nagsasayang lang ng oras.

Nang panahong iyong sakop ng Amerika ang bansa, ipinagbawal ang paggamit ng sariling wika sa pagtuturo, at yaong gumagamit nito'y pinarurusahan. Noong elementarya ako'y naranasan ko rin ang ganito sa aming paaralan, ipinagbawal ang paggamit ng sariling wika, at may parusa ang magsasalita ng sariling wika, gayong mahigit na kalahating siglo na yaong nakararaan sa panahon ni Asedillo. Matutunghayan natin ang eksenang ito sa unang bahagi ng pelikulang Asedillo na pinagbidahan ni Fernando Poe Jr. na ibinase sa kanyang buhay.

Isa sa pinagtuunan ng pansin ng mga Amerikanong kolonisador ay ang Department of Public Instruction (DPI) sa kanilang kampanya ng pasipikasyon (pwersahang pagpayapa) at asimilasyon (sapilitang pagpapalunok sa atin ng sarili nilang kultura). Sa pamamagitan ng Philippine Commission Act No. 74 (Enero 1901), iniatas ni Gobernador-Heneral Elwell Otis ang mga sumusunod na polisiya: (1) sentralisadong sistema ng batayang edukasyon; (2) paggamit sa Ingles bilang wikang panturo at komunikasyon; at (3) pagtatatag ng isang kolehiyong normal para sa maramihang pagsasanay ng magiging mga guro. 

Ang mga pangyayari at kalagayang ito ang nagtulak sa unang paghihimagsik ni Asedillo. Pinili niyang gamitin ang wikang Pilipino sa halip na wikang Ingles. Iminulat niya ang mga mag-aaral sa kagitingan at aral ng mga bayaning Pilipino, habang tinuruan din niya ang mga mag-aaral ng awiting makabayan. Hindi rin niya ginamit ang mga aklat na sinulat ng mga dayuhang awtor. Dahil dito, siya’y kinasuhan ng insubordinasyon o pagsuway sa kautusan ng kagawaran noong 1923. Ipinagtanggol niya ang sarili at ikinatwirang hindi dapat ipilit sa mga batang Pilipino ang kulturang banyaga sa kanilang karanasan at pang-unawa. Ngunit siya’y natalo at natanggal sa pagtuturo. Ang pamilyang Asedillo ay naghirap ng husto. 

Anong saklap na pangyayari! Nang dahil sa pagtatanggol sa sariling wika na dapat gamitin sa pagtuturo, siya pa ang natanggal.

Naging masalimuot ang buhay ni Asedillo mula noon. Hinirang siya ng alkalde sa bayang San Antonio bilang hepe ng pulisya roon, ngunit nabiktima ng pang-iintirga at natanggal bilang hepe.

Nang maitatag ang Katipunan ng mga Anakpawis sa Pilipinas (KAP) noong 1929, sumapi rito si Asedillo nang nagkatrabaho na siya bilang magsasaka sa taniman ng kape. Hanggang siya'y atasaan ng pamunuan ng KAP na lumuwas sa Maynila upang mag-organisa ng mga manggagawa partikular sa unyon ng La Minerva Cigar and Cigarette Factory sa Tondo, hanggang sa ang mga manggagawa rito ay nagwelga. Sa welgang iyon ay pinagtangkaan siyang arestuhin ng Konstabularya ngunit nakatakas siya patungong Laguna, ang kanyang probinsya. 

Bumalik siya sa Laguna kung saan may base ng magsasaka ang KAP. Muli siyang nag-organisa. Napagtanto niyang hindi na maaari ang parlamentaryong paraan lamang ng protesta. Hindi na libro, plakard at araro ang hawak-hawak, kundi baril, bilang isang mandirigma ng masa. Ipinakita niya ang kahusayan sa pamumuno, at nagsagawa sila ng repormang agraryo, pinababa ang buwis o upa sa lupa.

Sumanib si Asedillo sa mga pwersa ni Nicolas Encallado, na kilala sa tawag na Kapitan Kulas.

Naging alamat si Asedillo sa mga lugar na pinaglalabas-masukan niya noon sa Laguna at Tayabas. Siya’y katulad ni Robin Hood na ang kinukuha sa mayayaman ay ibinibigay sa mahihirap. Sinasabing araw na araw ay ligtas siyang nakakapaglakad sa mga kalye ng pinagmulan niyang bayan, at pinakakain siya ng taumbayan at pinatutuloy sa kanilang bahay.

Noong Disyembre 31, 1935, pagkaraan ng mahigpit na paghahanap ng mga tropa at ahente ng gubyerno kina Asedillo at Encallado, natagpuan nila ang pinagtataguan ni Asedillo sa Cavinti, Laguna. Sa labanang nangyari, napatay si Asedillo at ang dalawa niyang badigard. Pagkaraa’y inilibot ng Konstabularya sa bayan-bayan ang bangkay ni Asedillo na tadtad ng bala. Ang buong ngitngit ng kaaway ay ipinadama kahit sa kanyang luray na bangkay. Kinaladkad sa mga poblasyon, sa harap ng mga presidencia ng mga bayang kanyang kinilusan, upang ipagyabang na patay na si Asedillo. Si Asedillo ay itinulad kay Kristong ipinako sa krus hanggang sa mamatay.

Marahas na wakas ang nangyari kay Teodoro Asedillo, guro at tagapagtanggol ng sariling wika. Ngunit ang halimbawa niya bilang tagapagtanggol ng sariling wika, una pa kay Manuel Quezon, ay hindi dapat mabaon sa limot. Dapat siyang itaguyod sa panahong ito na dinedelubyo ng globalisasyon ang edukasyon at K-12 upang huwag nang pag-aralan ng sambayanang Pilipino ang sariling wika, at matuto na lang ng wikang dayuhan upang maging alipin sa ibang bansa.

Noong kanyang panahon ay wala pang idinedeklarang wikang pambansa, ngunit ang pagtataguyod niya ng sariling wikang nakagisnan niya ay malaking bagay na upang kilalanin siyang tagapagtanggol ng sariling wika at hindi ng wika ng dayo.

Dapat itaguyod ang simulan ni Teodoro Asedillo, hindi lamang ang kanyang paninindigan noong siya'y kasapi ng KAP, kundi higit sa lahat, bilang tagapagtanggol ng sariling wika.

Dapat siyang kilalanin at gawan ng bantayog bilang ganap na pagkilala sa kanya at ituring siyang bayaning nakibaka laban sa mga dayuhan at bayaning nanindigan para sa sariling wika. Halina't tayo'y magkaisa upang bigyang parangal si Asedillo bilang una pa kay Quezon sa pagtataguyod ng sariling wika.

Mabuhay si Teodoro Asedillo, rebolusyonaryo, tagapagtanggol at bayani ng sariling wika!

Group ORIANG Launched at Plaza Moriones in Tondo

Sanlakas, this International Women's Day, stands in solidarity with the women of the world, especially Fililipinas, in asserting their rights and freedoms towards a more socially just and progressive society.

ORIANG was formed today in a march by some 1,000 women in Plaza Moriones in Tondo, with the theme: “Kalayaan para sa Kababaihan! Pitong Laban ng Kababaihan”. Oriang is a grassroots movement led by women leaders of SANLAKAS, Partido Lakas ng Masa (PLM). Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP), Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML), KALAYAAN, Metro Manila Vendors Alliance (MMVA), Koalisyon Pabahay sa Pilipinas (KPP), Makabayan-Pilipinas, and, Aniban ng mga Manggagawa sa Agrikultura (AMA).

The name “Oriang” was derived from the nickname of Gregoria de Jesus, founder and vice-president of the women’s chapter of the Katipunan. Widow to Supremo Gat Andres Bonifacio and later wife to patriot Julio Nakpil, Ka Oryang went beyond the confines of domestic labor to devote her life to free the country from foreign oppressors.

The organizers said, “Ka Oryang symbolized the struggle of plebian women for a better and more egalitarian society, not just for their own families”.

At the march, ORIANG raised seven urgent women’s issues that need to be addressed in the coming elections. Among them: lack of employment and dignfied income; discrimination and unequal treatment in all spheres of society; non-recognition to the rights of women as part of basic human rights including reproductive rights; continuing incidences of rape, violence, and sexual harassment including from their husbands and other family members; the effects of environmental and ecological destruction and its effect on women and their families; the lack of social services for education, healthcare, housing, etc.; and the prevailing disregard to the vital role of women to social progress and social change. The issues form part of the SANLAKAS partylist 7-point pro-people platform.

‪

#‎37Sanlakas‬ Partylist: T'yak Kakampi Ng Kababaihan Laban sa Diskriminasyon at Karahasan!